7

Znieczulenia skuteczne

- omówienie kilku technik zabiegowych

Piotr Kaczmarek

Effective Anaesthetics -Discussion of Practical Techniques

Praca recenzowana

Z Prywatnej Praktyki Stomatologicznej w Warszawie

Streszczenie

Spośród wielu stosowanych obecnie technik znieczuleń w pracy zostanę omówione te, które powszechnie sq uznawane za najskuteczniejsze -znieczulenia śródwięzadlowe, doprzegrodowe oraz dokostne (transkortykalne). Metody wykonywania tych technik znieczuleń sq różne: za pomocą karpuli, specjalnych strzykawek śródwięzadtowych czy też różnego rodzaju komputerowych systemów znieczuleń.

Summary

From among the many anaesthetic technięues that are currently employed, the study discusses those that are generally regarded as being the most effective: intraligamentary, intraseptal and intraosseous (transcortical). The methods used are various: carpules, special intraligamentary syringes or various types of computerised anaesthetic technięues.

Hasła indeksowe: znieczulenie śródwięzadłowe, znieczulenie doprzegrodowe, znieczulenie dokostne

Key words: intraligamentary anaesthesia, intraseptal anaesthesia, intraosseous anaesthesia

Znieczulenie śródwięzadłowe

Znieczulenie śródwięzadłowe, zwane inaczej doozębnowym, jest zarazem odmianą znieczulenia dokostnego ze względu na sposób dyfuzji środka znieczulającego przez kość gąbczastą (1).

Technika znieczulenia powinna obejmować znieczulenie dziąsła brzeżnego w pierwszej fazie. Właściwe znieczulenie doozębnowe wykonuje się, prowadząc igłę po powierzchni zęba aż do uzyskania kontaktu z częścią grzbietową wyrostka, po czym następuje penetracja igły do przestrzeni ozęb-nowej. Podany środek znieczulający należy wtłoczyć do niej pod dużym ciśnieniem, dlatego też zdecydowanie łatwiej jest dokonać tego typu znieczulenia specjalną strzykawką lub przeznaczonym do tego urządzeniem, np. SleeperOne. To ostatnie urządzenie potrafi wygenerować siłę odpowiadającą 25 kg, co gwarantuje łatwą penetrację anestetyku, a tym samym skuteczność znieczulenia.

W obydwu fazach znieczulenia w celu precyzji jego podania oraz zminimalizowania doznań bólowych ważne jest uzyskanie punktów podparcia. Dlatego nieoceniona jest tu możliwość uzyskania uchwytu długopisowego, jaką stwarzają niektóre systemy znieczuleń, (tyc. 1 i 2).

Spośród zalet znieczulenia śródwię-zadłowego można wymienić natychmiastowy efekt, zastosowanie mniejszej dawki anestetyku, znieczulenie tylko leczonego zęba, jak również niewielki zakres znieczulenia tkanek miękkich.

Ryc. I. Znieczulenie dopodniebien-ne wykonane za pomocą systemu SleeperOne, zwraca uwagę uchwyt długopisowy warunkujący precyzyjne prowadzenie

igły-

Jeżeli chodzi o niedogodności, to należą do nich: trudność wykonania znieczulenia tą techniką (trudna penetracja igły), trudność wstrzyknięcia anestetyku i jego częsty wyciek, a tym samym zmniejszona skuteczność znieczulenia, możliwość wystąpienia powikłań tkankowych w obrębie przyzębia (stany zapalne, martwica). Do ograniczeń tej techniki należy również przeciwwskazanie do stosowanie anestetyku z dużym stężeniem środka zwężającego naczynia (1:100 000 i większym).

Znieczulenie doprzegrodowe

Znieczulenie doprzegrodowe (tyc.

3) jest również odmianą znieczulenia dokostnego, bywa określane jako znieczulenie typu CIA (crestal intraosseous anaesthesia). Postępowanie jest bardzo podobne jak w przypadku znieczulenia śródwięzadłowego lub dokostnego. Pierwsza faza obejmuje znieczulenie niewielkiej powierzchni w obrębie dziąsła brzeżnego, w pobliżu wybranego miejsca penetracji. Drugi etap to wprowadzenie igły 0,3 przez brodawkę międzyzębową pod kątem 45° do płaszczyzny pionowej łączącej osie długie zębów sąsiadujących.

W końcowej fazie doprowadza się do kontaktu z przegrodą (wyczuwalny opór) i wykonuje penetrację. W około 80% przypadków czynność tę można wykonać manualnie ruchem wkręcającym (zarówno igłą na karpuli, jak i aplikatorem komputerowych systemów znieczuleń, takich jak SleeperOne czy Wand). W przypadkach komputerowych systemów znieczuleń ze względu

Magazyn Stomatologiczny nr 1/2006 i