Rys. 8-16. Schemat ściany oporowej z wieloma półkami poziomymi [4, 15]: a) konstrukcja monolityczna, b) konstrukcja z częściowo /usypanymi prefabrykowanymi półkami, c) z całkowicie zasypanymi półkami, d) współdziałająca ze zbrojeniem zasypki z warstw geowłókniny
1 — przekrój prefabrykatu żelbetowego, 2 — zasypka z gruntu o dużym współczynniku filtracji, 3 — warstwa geowłókniny
Przykłady ukształtowania prefabrykatów żelbetowych stosowanych głównie w budownictwie komunikacyjnym pokazano za Jarominiakiem [15] na rys. 8-17.
Na rysunku 8-lód i na rys. 8-18 podano przykłady konstrukcji oporowych wzmocnionych geowlókniną. Rozstaw warstw geowłókniny przyjmuje się w zależności od całkowitego parcia bocznego działającego na ścianę oporową oraz od wytrzymałości geowłókniny na rozciąganie, z uwzględnieniem jej pełzania. Praktycznie przyjmuje się naprężenie dopuszczalne w geowłókninie ze współczynnikiem bezpieczeństwa 3 w stosunku do jej wytrzymałości na rozciąganie. Wydłużenie geowłókniny przy przyjętym naprężeniu dopuszczalnym wynosi około 2%.
8.1.2.8. Ściany oporowe kątowe
Pod względem konstrukcyjnym kątowe ściany oporowe można podzielić na:
— wspornikowe (płytowo-kątowe),
— zastrzałowe (płytowo-żebrowe).
Ściany wspornikowe. Składają się one z dwu zasadniczych elementów: ściany pionowej i płyty poziomej, połączonych ze sobą w sposób monolityczny. Istotnym czynnikiem wpływającym na stateczność takich ścian jest ciężar gruntu
>•
300
1
150
•/->
J 40 |
i —i—*— |
»--- i» % | |
to | |
fu. |
l |
r |
% |
i • |
J « |
1 & | |
^ł*8] |
u
R\s. 8-17. Prefabrykaty stosowane do budowy ścian oporowych [15): a) w obiektach drogowych, b. c) w obiektach kolejowych, d) rozwiązanie A. Jarominiaka [15). którego wykonanie wymaga użycia form wewnętrznych składanych, e) rozwiązanie A. Jarominiaka [15), dostosowane do betonowania w pozycji odwróconej i użycia formy wewnętrznej stacjonamci
J — faktura ordohna
Rys. 8-18. Ściany oporowe zbrojone geowłók-niną (objaśnienia w tekście)
ł”. ^.
'. *. • mfmmim ! • % « • • •
• 1 „ • , •