80 (105)

80

Rys. 4.26. Kłady: a) pełnego zarysu poprzecznego, b) części zarysu przekroju poprzecznego

Płaszczyznę kładu zaznacza się cienką linią punktową. Obraz kładu rzutuje się na płaszczyznę rysunku tak, aby rzut był rzutem od prawej strony dla pionowej płaszczyzny przecięcia (rys. 4.26) lub rzutem z dołu dla poziomej płaszczyzny przecięcia (rys. 4.26b). Powierzchnię kładu kreskuje się zgodnie ze znanymi już zasadami oznaczania pól przecięcia materiału na przekrojach (tabl. 4.2).

Kład można narysować bezpośrednio na widoku linią cienką jako kład miejscowy (rys. 4.26a). Jego zarys powinien w pełni leżeć w tym obszarze rzutu przedmiotu, którego kształt został wyjaśniony za pomocą tego zapisu.

Kład miejscowy stosuje się głównie na rysunkach części w celu wyjaśnienia kształtu przedmiotu, naturalnie jeżeli nie pogarsza to czytelności zapisu.

Bardziej praktyczne jest jednak umieszczenie kładu poza rzutem przedmiotu - jest to kład przesunięty. W ten sposób poprawia się czytelność