770

44, elektroenergetyczne linie napowietrzne 770

Rys. 44.24. Stawianie słupów metodą obrotową: a) widok w perspektywie: b) kolejne fazy stawiania obrotowego

1 — nożyce, 2 — zablokowanie nożyc, 3 — fundamenty, 4 — rama wzmacniająca

Podobne ograniczenia mogą dotyczyć prac fundamentowych (wykopy - koparka, ustawienie fundamentów — dźwig), gdy stanowisko słupa jest zlokalizowane blisko linii, co często występuje przy jej przebudowie. W takich przypadkach, również wszystkie pozostałe czynności — a więc montaż słupa, stawianie słupa oraz zawieszanie przewodów — wymagają wyłączeń linii. Jeśli ze względu na ważność linii nie może ona być wyłączona na tak długi okres, fakt ten należy zawczasu przewidzieć i trasę przebudowy dostosować do możliwego, uzgodnionego okresu wyłączeń.

Na wybór trasy mają wpływ nie tylko odległości od urządzeń elektrycznych, ale również same metody, np. stawiania słupów. Słupy można stawiać metodą:

—    obrotową — metoda szybka i stosunkowo tania, lecz wymagająca dużo wolnej przestrzeni (rys. 44.24);

—    wysokościową — pionowy montaż słupa z elementów; metoda czasochłonna i bardzo droga;

—    mieszaną — częściowe stawianie słupa obrotowo, a dokończenie montażem wysokościowym, zależnie od ilości wolnego miejsca.

Fakt, że koszty stawiania słupa w metodzie wysokościowej są kilkukrotnie większe, wpływa w sposób istotny na .wybór lokalizacji slupów lub trasy linii.

W przypadku krzyżowania przez linię napowietrzną ważnej drogi, torów kolejowych lub innej linii napowietrznej, ze względu na konieczność minimalizacji czasu wyłączenia z ruchu obiektu krzyżowanego, często celowe jest ograniczenie skrzyżowania dwoma słupami mocnymi. Jest to rozwiązanie mniej ekonomiczne, gdyż można by zastosować stupy skrzyżo wanto we, ale z uwzględnieniem strat związanych z wyłączeniem z ruchu obiektu krzyżowanego, może być opłacalne.

Poruszono tu tylko wyrywkowo istotne sprawy powiązań wykonawstwa z projektowaniem. Podobnych zagadnień jest bardzo wiele toteż konieczność współpracy projektanta i wykonawcy w procesie projektowania jest nieodzowna.

LITERATURA

44.1* Albumy typowych serii słupów i ich elementów opracowane przez Encrgoprojekt Poznań: T-0670 (1970), T-4009 (1979). T-4052 (1983) oraz opracowane przez Energoprojekt Kruków: KRT-022 (1972), KRT-036 (1971), KRT-037 (1971), KRT-039 (1972), KRT-059 (1974), KRT-OSO (1973), KRT-061 (1973), KRT-062 (L976), KRT-0S3 (1977), KRT-064 (1974), KRT-073 (1975). KRT-D75 (1977). 44.2* BN-80/S976-30 Skrzyżowania gazociągów wysokiego ciśnienia z przeszkodami terenowymi¹*.

44.3, BN-80/8976-31 Odległości poziome gazociągów wysokiego ciśnienia od obiektów terenowych¹*. 44*4, Glowntak e., Kotlarski W., 3/rtper K,: Zasady opracowania WRJ dla elektroenergetycznych linii napowietrznych. Warszawa, Elektroprojekt 1974.

44.5.    Kotlarski W., Kopia A.: Linie napowietrzne na terenach szkód górniczych. Gliwice, Elektroprojekt 1978.

44.6.    Kotlarski W.: Linie napowietrzne w terenach górskich. Gliwice, Elektroprojekt 1980.

44.7.    Kotlarski W.; Sieci elektryczne. Wyd. 3. Warszawa, WSiP 1931.

44.8.    Napowietrzne linie elektroenergetyczne wysokiego napięcia. Warszawa, WNT 1973*

44.9.    PN-75/E-05100 Elektroenergetyczne linie napowietrzne. Projektowanie i budowa¹>,

44.10.    Poradnik projektowania elektryki przemysłowej. Warszawa, Elektroprojekt 1978.

44.11.    Uchwała RM nr 31 z dnia 10.2.1971 r. w sprawie pasów drogowych dróg publicznych. MP. 1971 r. Nr 11,

44.12.    Założenia techniczno-ekonomiczne gospodarki elektroenergetycznej i zasilania zakładów przemysłowych. T. 2. Materiały pomocnicze do projektowania. Warszawa, Elektroprojekt 1979.

¹¹ Dane aktualne w chwili druku. Sprawdzić aktualność przed stosowaniem normy.