88 (110)

84 MIOLOGIA

Ryc. 49. Mięsień podgrzebieniowy [m, infraspinatus)

Badany siedzi, a badający podtrzymuje jego ramię przy barku w odwiedzeniu pod kątem 90’ i przy zgiętym pod kątem 90" łokciu. Przyjmując tę pozycję za wyjściową, poleca się badanemu wykonać obrót zewnętrzny barku (tak jak przedstawiono na rycinie obok, badany przesuwa powierzchnię tylną przedramienia do góry i do tylu). Podczas tego ruchu skurcz poszukiwanego mięśnia daje się wyczuć w dole podgrzebieniowym łopatki, gdzie znajdują się jego przyczepy (1).

Ryc. 50. Mięsień obty mniejszy (m. teres minor)

Badany siedzi, a badający podtrzymuje jego ramię w pozycji jak na rycinie obok (bark odwiedziony pod kątem 90', łokieć zgięty pod kątem 90". przedramię ustawione w pronacji, oparte powierzchnią przednią na przedramieniu badającego). Badający układa dwa palce na brzegu bocznym łopatki między pęczkiem tylnym mięśnia naramiennego (1) od góry (ryc. 55) a mięśniem obtym większym (2) od dołu (ryc. 52). Jeśli wychodząc z tej pozycji badany wykona kilka kolejnych obrotów zewnętrznych barku. badający pod palcami wyczuwa skurcz mięśnia obłego mniejszego.

Ryc. 51. Przyczepy ramienne mięśni pod-grzebieniowych: podgrzebienio-wego (m. infraspinatus) i obłego mniejszego (m. teres minor)

Aby wymacać ścięgna mięśnia podgrzebieniowego i mięśnia obłego mniejszego na poziomie kości ra-miennej. wystarczy ułożyć kciuk, tak jak na rycinie obok, poniżej brzegu tylno-dolnego wyrostka barkowego łopatki, dotykając powierzchni środkowej i tylnej guzka większego kości ramiennej. Aby to wykonać, należy wcześniej ustawić bark badanego w wychyleniu do przodu, przywiedzeniu i rotacji zewnętrznej. Uwaga: Oba omawiane mięśnie należą do obraca-czy (rotatorów) ramienia.