49
Mimo, że mięsień Murzynów zaczyna się zazwyczaj wyżej, początek jego nie jest bynajmniej dłuższy.
Mm. extensores carpi radinlis longus et brevis nie
przedstawiają po za kilku anomaliami nic ciekawego.
M. extcnsor Uigitorum innnus communis longus.
Ilość ścięgien tego mięśnia waha się u Europejczyków od 3 — 12 [Le Double (1897. 11. 127, 128)]. 1 u antropoidów znane są ścięgna ponadliczbowe, aczkolwiek występują tam znacznie rzadziej, jak to wspomina Kohlbrugge (1897. 122). U Murzynów oprócz mnie widział zwiększoną liczbę ścięgien tylko Livini (1899. 210).
Dalej warto zauważyć, że brzusiec do palca piątego mięśnia wspólnego prostującego bywa rozwinięty w niejednakowo silnym stopniu. U Europejczyków część mięśniowa sięga według Chudzińskiego (1898. 125) w 33°/0 przypadków do linii stawu promieniowo naddłoniowego; u Murzynów ma to miejsce tylko w 13.6°/0-
M. extensor indicis proprius nie przedstawia nic ciekawego.
M. extensor digiti V nniuus proprius.
Pasemka włókien mięśniowych, które się mogą łączyć z m. extensor digiti V proprius i in. extensor digitorum communis były notowane przez Bryc’a, Chudzińskiego, Giaco-mini’ego i Livini’ego w sześciu przypadkach na ogólną liczbę 59, a więc w blizko W'f0.
Zupełnie tę samą liczbę podaje Le Double (1897. 11. 131) dla Europejczyków.
M. extensor carpi ulnaris.
Jako anormalny przyczep tego mięśnia może występować dodatkowe ścięgno znane pod nazwą rn. ulnaris digiti guinti (Maca lister) U Europejczyków występuje ono według Le Dou-bla (1897. II. 124) raz na osiem osobników t. j. w 12.5°/0. U Murzynów wyliczenie jest nieco trudniejsze. Odrzucając przypadki Chudzińskiego (1898. 114), który wspomina, że widział ten mięsień „kilka razy“, otrzymamy stosunek 4 : 80, czyli 5%- Być może jednak, że nie wszyscy badacze zwracali uwagę na tę warya-* cyę i że wobec tego cyfra ta nie jest zupełnie dokładna.
Badania antropologiczne. 4