Kinezyterapia rąk u chorych z reumatoidalnym zapaleniem stawów
Kinezyterapia rąk u chorych z rzs ma na celu:
a) utrzymanie możliwości pełnego otwarcia chwytu — wyprost palców,
b) dostosowanie ręki i palców do przedmiotu — zgięcie palców, utrzymanie łuków ręki,
c) trzymanie przedmiotu i manipulowanie nim z większym lub mniejszym użyciem siły.
Podstawowym celem kinezyterapii rąk jest utrzymanie lub usprawnienie funkcji chwytnej ręki.
Zaburzeniu ulega na skutek procesu chorobowego architektura ręki, ograniczając możliwości chwytne i sprawność.
Kości ręki tworzą 3 tuki, jeden podłużny i dwa poprzeczne.
1. Łuk poprzeczny bliższy przebiega przez dalszy szereg kości nadgarstka. Jest on silny i sztywny, zwornik jego przechodzi przez kość główkowatą. Zwartość tego łuku podtrzymują więzadła, torebki stawowe i więzadadło poprzeczne nadgarstka.
2. Łuk poprzeczny dalszy leży na wysokości głów kości śródręcza i ma duży zakres ruchomości. Kształt łuku utrzymywany jest biernie przez więzadło poprzeczne głębokie kości śródręcza, a czynnie przez prostowniki palców oraz mięśnie kłębu kciuka i palca V: prostowniki palców wyprostowują łuk, mięśnie kłębu kciuka i palca V zwiększają łuk.
3. Łuk podłużny składa się z kilku promieni, jakie tworzą paliczki i kości śródręcza. Dalsza część łuku utworzona przez pałce jest częścią ruchomą łuku, natomiast
bliższa, utworzona przez kości śródręcza i nadgarstka jest częścią nieruchomą łuku podłużnego. Zarówno łuk poprzeczny dalszy, jak i podłużny trzymywane są w równowadze mięśniami krótkimi i długimi palców ręki.
Gdy nadgarstek zginamy dłoniowe łuk podłużny znika, przy wyproście nadgarstka wyraźnie się zarysowuje.
Metodyka postępowania usprawniającego uzależnia się przede wszystkim od:
• Stopnia zaawansowanie deformacji.
• Aktywności procesu chorobowego.
❖ Przy j aktywności procesu chorobowego z zajęciem rąk stosuje aparaty lub łuski gipsowe unieruchamiające ręce w funkcjonalnej pozycji z równoczesnym codziennym stosowaniem ćwiczeń biernych we wszystkich stawach rąk.