Konstrukcje drewniane przedstawia się na rysunkach za pomocą rzutów prostokątnych (widok z boku, z góry, z dołu) oraz za pomocą przekrojów poprzecznych i podłużnych. Jeżeli zachodzi konieczność dokładniejszego zilustrowania skomplikowanego fragmentu konstrukcji, np. złącza na wręby, to oprócz rzutów prostokątnych wykonuje się rzuty aksonometryczne. Przy rysowaniu elementów symetrycznych (np. wiązarów kratowych, dźwigarów trapezowych) można stosować uproszczenia, przedstawiając elementy w zakresie od osi symetrii do jednego z końców (p. 2. 6. 4).
Krawędzie widoczne na rysunku, linie pomocnicze i wymiarowe wykreśla się linią cienką. Na rysunkach przekrojów krawędzie elementów przeciętych płaszczyzną przekroju rysuje się linią grubą, natomiast krawędzie widokowe
- linią cienką.
Płaszczyzny przekrojów poprzecznych drobnych elementów (jak przekładki, krótkie wkładki, podkładki wyrównujące i podporowe, krótkie nadbitki, klocki, kliny i płytki) oznacza się dwiema przekątnymi kreślonymi linią cienką (rys. 7-1). Płaszczyzny przekrojów elementów drewnianych w przekroju podłużnym i elementów zasadniczych w przekroju poprzecznym przedstawia się z delikatnym pokazaniem (linią cienką) usłojenia drewna (tabl. 2-6).
Zależnie od stopnia dokładności rysunku konstrukcji drewnianej rozróżnia się dwie zasadnicze grupy wymiarów:
- wymiary określające wzajemne położenie poszczególnych elementów, czyli wymiary zasadnicze (odstęp osiowy, długość, rozpiętość, wysokość konstrukcji),
- wymiary elementów niezbędne do wykonania konstrukcji, gdzie oprócz wymiarów zasadniczych podaje się wymiary poszczególnych elementów oraz rozstawy złączy i łączników.
Elementy wymiaruje się z uwzględnieniem dokładności wymiarów określonych normą [12]:
5 mm - dla długości i szerokości budynków, długości i wysokości konstrukcji, rzędnych wzniesienia, rozpiętości i rozstawów konstrukcji, rozstawów pierścieni, klamer i styków klejowych [12],
Rys. 7-1. Przykład połączenia na wręby z zastosowaniem śruby