98 (45)

AMH

AMl

AMI

05

303. będący dla kogo w kłopocie, osobl. ieżeli ten, który iest b.pr,yjxvoę, sam swego położenia iest przyczyną , tedy ten znaczy : nieumielący sobie poradzić, niezgrabny, nie-sposobny, głupi; 2) w zn. bier. ten, do którego nie ma żadney drogi, żadnych środków, trudny, niedniący się osiągnąć, przechodzący wszelką możność, Acn. b.priy<xvóv Łan, iestto rzeczą trudną; 3) ten , przeciwko któremu nic poradzić nie można, przeciwko któremu żadnych nie ma środków niedaiący się pokonać, ten, któremu się oprzeć nie można, u II om. posp. Jowisz, Juno, Achilles, gdyż ich chytrości lub iocy oprzeć się nie można. b.p-Óyava tpya, II. 8, 130. nieszczęście niedaiące się odwró-leszczęście, przeciwko któremu żadnego nie ma środka, ap-ńyavóę tw, II. 10, 107. nieznośnym iesteś, nic z tobą począć nie można, iak u Alt.apr,ya'jo'j xa).Xoę, piękność, którey się oprzeć nie można przeciwko którey wszelka broń nadaremnie podniesioną zosta-ie , tak też mówiono apriya-vov xaxóv i t. p. W zastosowaniach szczególnych przyli czaią ; ovEipot apriyavoc, Od. 19, 560. marzenia, sny których sztuka przepowiadania nic dokazać nie zdoła, których wykład iest rzeczą niepodobną, inexplicabiles\ aprj-yavov oTov, Heind. Piał. Charta, p. 155. D. sposobem niepoię-tym, sposobem, którego wyrazić niemożna, tud. apriya-iqv otov, Piat. trudno uwierzyć iak wiele, immensnm ęuantum, U Alt. kładzie się często z pdk. 4. ap-rjyai/oę to zaAAoę; ten, któremu się we vzględzie iego piękności o-przeć nie można , ap. to -jrAri-Soę, niewypowiedziany co do mnóstwa, t. i. niezliczony.

apla, vj, i aptaę, ot), thynnus Cuv. lunetek KI. tuńczyk.

aptauroę, ov ,    nie-

splamiony, niezwalany, czysty; nieplamisty, czci godny, szanowny; 7? aplai/rcę nazywa się morze u Esch. Pers. 570. 2) 6 a/AtavToę , amiant, ka

t. c. óirwęoyv, Ruhnk.^Fim. p. ‘29. ob. apóę i apiwę.

apyńę, ó , r,, (pjvrę) t. c. ócf*-flVfTOę.

a[x-/ivcToę, ov , pslw.— vĆTo>ę, (pr,v{’w) niegniewaiący się, niemaiący gniewu, X^£Jf^łt*^,v cnfjiv)V!TOę ScoTę, Aesc/i. Ag. 0G0. sprawiony gniewem bogów.

apripurgę , ov, (pypuco) nie-wyprzędzony, niemogący bydź wyprzędzonym ; ztąd nićskoń-czenie długi, yr,paę, Aóyio:.

afxv)ę, r/Toę, <5, gatunek mle_: cznego placka, Ar. Piał. 999.

aprir-ńp , r,poę, 6 , (afłau) żniwiarz, kosarz, II. 11, 07. przenoś, pustószyciel, niszczyciel. W r. ż. apriTEipa p-orptę.

apr/Tti7Xoę , <5, zdr. od apr/ę. apr,roę, 6, (apatii) ścinanie, koszenie, żęcie, żniwo czyli to, co użęto , co zostało użętem, II. 19, 223. 2) czas żniwowy, Hes. W tein drugie: zn. wyr. ten u Granun. miewa przyglos nad zgłoski} ostatnią apr,TÓę, iak rpvyr,Toę i Tpu-yr,roę.

ap-ńrwp , op , pdk. 2. opoę (pr,rr,p) niemaiący matki; 2) niemacierzyński, ptrźrr,p apri-TO)p, Sop/l.

ąpriyayato, t. c. apnyaYEM apir/yav£a), P. vjaw , ( afzź;-yavoęj ńiemódz sobie zaia-dzić, bydź bez pomocy, bez sposobu zaradzenia sobie, nie-uinieć sobie poradzić, apriya-v£> (3f0T£U£Jv, Xen. nie umiem zyć, -TCEpi rewę, bydź dla ia-kiey rzeczy w kłopocie.

®f*^r'X^aVYfe * ^£V» ^u P^oet- ^zam-qtpi75yavQę, H. Hom. Merc. 447.

apr,yav’ta, ń , ( apriycwoę ) brak sposobu zaradzenia sobie, brak pomocy, kłopot, niedostatek, nędza; 2) o rzeczach, trudność, niepewność, stan krytyczny, wyr. spólzn. z wyr. aicopća w zn. przeć, z wyr. Euiropta.

apriyavÓEpyoę, ov , nieumie-iący sobie radzić w pracy, Hes.

apriyayoTcotEopai , niezgrabnie przystępować do dzieła.

ap-óyayoę , ov, psłw—avcoę, ( pr,yayń ) niemaiący sposobu zaradzenia sobie, niemaiący pomocy, niewiedzący co począć , pozbawiony wszelkich środków, apriya.vóę t«voę, Od. 19,

mień zielonawy, którego włókna równie iak azbestu daią się prząść na nici spaleniu nic-podpadaiące.

aptyrię, ię, psłw —yćóę, (p[-ywpi) niezmieszany, czysty.

ap&ptw, t. c. ap&pioi, rachować, liczyć, u poet. ale.v. Ruhuk. ep. cr. p. 172.

apixroę, ov, (piywpt') niezmieszany, czysty; niedaiący się zmieszać lub połączyć; 2) nietowarzyski, dziki, iak pc-yrrjcu, gdy się używa o obcowaniu.

aptXXa, V) ę, ii, walka, wyścig, cvyyoę, Trr£f.óywv, aps-T?ę, wyścig w sile, w szybko-lotu, w cnocie; ogól. zawód, ubieganie się, zapas, potyczka, irpbę Ta Sr,pia, Pluł. ap. TzoiElaSac irEpt rtvoę, t. c. afjuAAaa^a', Isocr. ap. -jrojETa-5at £7T£ $o)peaię, za nagrodę walczyć, Dem. iĘ apiWrię, o zakład; 2) przedmiot, o który walczą, Eur. Hipp. 1152. 3) usiłowanie, studium, Eur. El. 95. 4) gatunek gry. (apa, (Ay) , spowin. z wyr. opdoę,

6pt\E~iv.')

aptXXaopai, P. r,aopat, ££-(X'AAa walczyć, ubiegać się , iśdź na wyścigi, iśdź o zakład, aemulari, t:v! -jzepć tivoę, z kim o co , Palek. Hrdt. 5,49. Lecz a/JuAAaaSar <TTaScov, r)i-auAov, znaczy: wyścigać się w szybkim, w padwóynyin biegu , irpóę Ttva, na kogo, -7rpbę Tr,v rvyriv, walczyć ze szczęściem; przenoś Ao'yov ap;A-AarSai, t. c. aywiCEcrSa’.; 2) ogól. natężać się, usiłować, spieszyć się , z ubocznćm wyobrażeniem wyścigów, apt/.-AadSai etzc ra $r,p'ia, Xen.

zakład nacierać na dzikie zwierzęta. Hesyc/i. ma formę czynn. apiWaw zam. xayvypa-tpEM, prędko pisać.

apiWripa , to , walka , wyścig, spór; apt).X‘ópaxa ya~ pwv, Eur. El. 493. walka o zawarcie małżeńskiego związku.

aptXXrivńp , ypoę, i aptX-).-Órr,ę , ou , 6 , wyścigacz; too-x°‘- apAAYJTŻjpEę , Soplt. Aut. 1005. koła u wozu usiłuiące wzaiemnie wyprzedzać się w szybkości.

aptW-nr-ńpioę, ta, m, do wy-