9

czulenie na poziomie luźnej błony śluzowej grozi jej skaleczeniem podczas rotacji igły.

Należy wspomnieć, iż przejście przez blaszkę zbitą wymaga specjalnych elementów perforujących, takich jak np. X-tip lub też może zostać osiągnięte z użyciem igły 0,4 za pomocą urządzenia QuickSleeper (rotacja i iniekcja sterowane mikroprocesorem).

Ostatnia faza znieczulenia to dyfuzja anestetyku w obrębie kości gąbczastej z natychmiastowym efektem znieczulenia.

Już niewielka dawka anestetyku (1/4 ampułki) umożliwia skuteczne znieczulenie 2 sąsiednich (3) zębów (nie dotyczy to zębów trzonowych, w których przypadku z reguły należy zastosować min. 1/2 ampułki). Zwiększenie ilości podanego środka powoduje zwiększenie obszaru znieczulenia na-

Ryc. 7. Prostopadle ustawienie przy znieczuleniu dokostnym w obrębie szczęki.

wet do 6-7 zębów przy braku znieczulenia tkanek miękkich (poza niewielkim obszarem dziąsła właściwego). Ta technika eliminuje z reguły efekty uboczne w postaci znieczulonej wargi czy języka, jakie towarzyszą znieczuleniom przewodowym. Charakteryzuje ją natychmiastowy efekt i wysoka skuteczność (także dzięki możliwości podawania anestetyków w bardzo wysokim stężeniu, nawet 1:80 000), co jest niezwykle przydatne przy leczeniu zębów dotkniętych stanem zapalnym.

Technikę znieczulania transkorty-kalnego można oczywiście stosować zarówno w szczęce, jak i żuchwie w zabiegach (4) z zakresu endodoncji, stomatologii zachowawczej, pedodoncji czy chirurgii, pamiętając jednak o nieco krótszym czasie jego działania. Dlatego jeśli zakłada się długi czas trwania zabiegu, warto połączyć tę technikę z

Piśmiennictwo

1.    MeechcmJ.G.: Znieczulenia miejscowe. Wyd. Kwintesencja, Warszawa 2003.

2.    Gaudy J.F., Arretoc D.: Manuel d’analgesie en odontostomatologie. Masson Editeurs, Paris 1999.

3.    YilletteA.: Comment reduire la toxi-cite d’une anesthesie sans modifier son efficacite? Chir. Dent. Fr., 2004, 8 avril nr 1161.

4.    NusstemJ. i wsp.: Anesthetic effica-cy of the supplemental intraosseous injection of 2% lidocaine with 1:100 000 epinephrine in irreversible pulipits. Int. Endod. J., 2005, 38,11, 789-792.

inną, np. znieczuleniem nasiękowym czy przewodowym.

Podsumowanie

Wybór techniki znieczulania, sposobu jej zastosowania czy środka znieczulającego jest podyktowany wieloma czynnikami: profilem psychologicznym czy wiekiem pacjenta, planowanym czasem zabiegu, typem leczenia, ewentualnym istnieniem stanu zapalnego. Głównym celem jest wyeliminowanie bólu podczas zabiegu oraz zmniejszenie lęku pacjenta i jego stresu związanego z wizytą u stomatologa.

Dlatego należy pamiętać, iż znieczulenie, pierwszy zabieg jaki stomatolog przeprowadza u większości pacjentów, jego efekt i sposób wykonania będą rzutować w znacznym stopniu na zaufanie, jakim obdarzy go pacjent podczas dalszego leczenia.

Magazyn Stomatologiczny nr 1/2006