9 (840)

Mechanizm transportu tworzywa w wytłaczarkach dwuślimakowych jest dmienny niż w wytłaczarkach jednoślimakowych i w dużym stopniu zależy d stopnia zazębienia się ślimaków. Ogólnie można powiedzieć, że im szczel-iejsze jest zazębienie, tym bardziej różni się ten mechanizm. Wytłaczarki nie azębiające się przypominają pod tym względem wytłaczarki jednoślimakowe dlatego też nie mają tak dobrych zdolności transportowania, jak przy zazę-lieniu szczelnym. Warto dodać, że wśród wytłaczarek nie zazębiających się naktyczne znaczenie mają jedynie wytłaczarki przeciwbieżne.

Cmuż

Kl-ęS-i

Rys. 3.16. Odmiany układów dwuślimakowych wytłaczarek: a) przeciwbieżny bez zazębienia, b) współbieżny bez zazębienia, c) przeciwbieżny z zazębiającymi się zwojami, d) współbieżny z zazębiającymi

się zwojami

ii    |

1:

I:

i

I

W wytłaczarkach współbieżnych podczas każdego obrotu ślimaków tworzywo jest przemieszczane z kanału jednego ślimaka do kanału drugiego śli-    |

maka. Przepływ tworzywa ma charakter wleczony, tak że przypomina pod tym względem przepływ w wytłaczarce jednoślimakowej, jednak podczas przemieszczania między ślimakami tworzywo przebywa dłuższą drogę i jest pod-    j^:.

dawane większemu ścinaniu. Ruch tworzywa w szczelinach międzyzwojowych    |

ślimaków współbieżnych przedstawiono na rys. 3.17. Jak widać, intensywne ścinanie jest wywołane dużą różnicą prędkości między powierzchniami zazębiających się zwojów ślimaka.

W wytłaczarkach przeciwbieżnych mechanizm transportu tworzywa jest    f

całkowicie inny niż w wytłaczarkach jednoślimakowych. Każdy segment śli-    |

maka tworzy tutaj zamkniętą komorę w kształcie zwichrowanej litery C, która przemieszcza tworzywo od zasobnika do końca ślimaka — bez przepływu do    i

komór sąsiednich. W tym przypadku nie występuje przepływ wleczony, tak że    |

nieznaczne jest tylko rozpraszanie energii wewnętrznej. Regułą jest, że two-    f

rzywo jest dozowane do wytłaczarki w taki sposób, że komory ślimaka są jedynie częściowo wypełnione. W przeciwnym wypadku bowiem, przy zapeł-

Wytłaczarki dwuślimakowe obok zalet mają istotne wady. Są drogie, : żonę konstrukcyjnie i trudne do wykonania.

3.1.4. GŁOWICE WYTŁACZARSKIE

Zadaniem głowic wytłaczarskich jest nadanie przetwarzanemu materiałOuTC cształtu, przy zapewnieniu jednorodności termicznej i mechaniczni^’ ętości tworzywa, oraz wytworzenie odpowiedniego oporu przejjjljuiAkuC

żądanego w całej wtt^- (spadku Głowice wice do czania rur granulowah

opj

wiy

ciśnienia) umożliwiającego realizację procesu wytłaczania, można podzielić, w zależności od ich przeznaczenia, np. na:    —

tłaczania profili pełnych, pustych lub otwartych; głowice do wy— folii, płyt, włókien; a także — głowice do powlekania drutu, lia itp.