BATES6

U podstawy serca (prawe i lewe 2. międzyżebrze) ton Sj jest cichszy niż S₂.

1 1

Na koniuszku ton S, jest często (choć nie zawsze) głośniejszy niż S₂.

I i

I i

I I 1

li s

S, jest zaakcentowany w przypadkach: (1) tachykar-dii, rytmu ze skróceniem odstępu PQ oraz w stanach zwiększenia pojemności minutowej serca (wysiłek, niedokrwistość, nadczynność tarczycy), a także (2) w stenozie mitralnej. W takich sytuacjach zastawka mitralna pozostaje szeroko otwarta do początkowej fazy skurczu komory i dochodzi do jej gwałtownego zamknięcia.

Ton S] jest osłabiony w bloku przedsionkowo-komo-rowym 1° (zwolnione przewodzenie między przedsionkami a komorami). W tej sytuacji po skurczu przedsionka płatki zastawki mitralnej unoszą się do pozycji prawie zamkniętej, zanim zostaną zatrzaśnięte w następstwie skurczu komory. Zastawka zamyka się spokojnie. S! jest również osłabiony, gdy: (1) płatki są zwapniałe i mają zmniejszoną ruchomość, jak w niedomykalności zastawki mitralnej, oraz (2) w stanach zmniejszonej kurczliwości lewe] komory, jak w zastoinowej niewydolności serca i chorobie wieńcowej.

S, może mieć różną głośność w przypadkach (1) całkowitego bloku serca, kiedy przedsionki i komory kurczą się niezależnie od siebie, oraz (2) w każdej sytuacji, gdy rytm serca jest całkowicie niemiarowy (np. w migotaniu przedsionków). Płatki zastawki mitra/-nej znajdują się wówczas w różnych położeniach, zanim zostaną zamknięte przez skurcz komory. Ton zamknięcia zastaw'ki może mieć różną głośność.

Ton S, może być fizjologicznie rozdwojony wzdłuż dolnej lew^rej granicy mostka, gdzie może być słyszalna składowa trójdzielna, zwykle zbyt słaba, aby można ją było stwierdzić w trakcie osłuchiwania. Rozdwojenie to niekiedy może być stwierdzane na koniuszku, lecz należy odróżnić je od S₄ - tonu wyrzutu i kliku wczesnoskurczow^ego. Patologiczne rozdwojenie obu tonów^r może być stwierdzane w bloku prawej odnogi i w przedwczesnych skurczach komór.