Bauhaus41

powinna być tym, na co czekamy: abstrakcyjnym, aktualnym teatrem.

Scena eksperymentalna Bauhausu w Dessau na swój sposób stara się podejmować problem teatru abstrakcyjnego.

Balet mechaniczny

1927

Jak to określenie mogło stać się pojęciem znamionującym jakiś nurt? Czy nigdy dotychczas nie było czegoś takiego? Czy rzeczywiście zostało ono zastrzeżone dla naszego wieku, który jnechanizuje” balet? Oczywiście wiek maszyn, techniki, mechaniki nie pozostał bez wpływu na sztukę, a zwłaszcza na te jej dziedziny, które objawiąją się poprzez ruch, ruch ludzkiego ciała, czyli taniec. Ponieważ ciało ludzkie jest zarówno medium wyrazu duchowego, a równocześnie tworem mechaniczno-matematycznym, to z biegiem czasu wraz ze zmianą stylów akcentowano albo wywyższano jedną lub drugą z tych właściwości. Ponieważ esteta naszych czasów dostrzega w mechanizacji niebezpieczeństwo, śmierć sztuki i wszelkiego indywidualizmu, odpowiada na to od razu z przesadnym kultem wyrazu indywidualnego, duszy, uczuć, tak że mechaniczno-matematyczny ruch ciała dopuszczalny jest jedynie w gimnastyce rytmicznej, w prostych ćwiczeniach cielesnych. Znamy wspaniałe widowiska, jakimi są masowe popisy gimnastyczne na stadionach, wrażenia, jakie wywierają widowiskowe parady wojskowe, i wiemy, że wywołuje je powtarzalność prostych form geometrycznych.

Człowiek i miara od najdawniejszych czasów były problemem zajmującym artystów i badaczy, wyrażonym w stwierdzeniu Heraklita¹: człowiek jest miarą wszechrzeczy². Pomiary Albrechta Diirera³ i Leonarda da Vinci⁴ prowadziły do rezultatów zaskakująco zgodnych pod względem matematycznym