Bez nazwy 1 (7)

1.3.

Wentylatory lutniowe

1.3.1. Opis wentylatorów lutniowych

Wentylatory są maszynami, w których kosztem energii doprowadzonej z zewnątrz uzyskuje się przepływ strumienia powietrza. Do tego samego typu maszyn należą sprężarki przepływowe.

Kryterium podziału na sprężarki, dmuchawy i wentylatory stanowi różnica ciśnień między wlotem powietrza do maszyny roboczej a wylotem z niej, czyli tzw. spiętrzenie [1]

Ap = Ap₂ — A Pi

gdzie _f

p_t — ciśnienie po stronie ssania,

p₂ — ciśnienie po stronie tłoczenia.

Jednostką spiętrzenia w międzynarodowym układzie SJ jest N/m², a w układzie MKPS — kp/m², lub kG/m², przy czym 1 kp/m² w przybliżeniu równa się 1 mm słupa wody oraz 1 kp/m² = jxN/m², gdzie |x = 9,80665.

Górną granicę spiętrzeń dla wentylatorów przyjęto równą 1000 mm słupa wody. Powyżej tej granicy pracują dmuchawy i sprężarki [1].

Ze względu na uzyskiwane spiętrzenia [1] dzieli się wentylatory na:

—    niskiego spiętrzenia Ap_c — do 100 mm słupa wody,

•— średniego spiętrzenia Ap_c = 100-^300 mm słupa wody,

—    wysokiego spiętrzenia Ap_c = 300-r-l000 mm słupa wody.

Z uwagi na konstrukcję rozróżnia się wentylatory odśrodkowe (promieniowe) i wentylatory osiowe.

Na rys. 1.5 przedstawiono schematycznie przekrój wentylatora odśrodkowego [45]. Przez otwór 1 w kanale ssawnym dostaje się gaz do kanałów łopatkowych Ą, utworzonych przez tarczę wirnika łopatki i tarczę pokrywy. Z kanałów łopatkowych pod wpływem siły odśrodkowej powietrze dostaje się do spiralnego kanału 3, którym uchodzi z wentylatora.

Rys. 1.6 przedstawia wentylator osiowy [45] z silnikiem 1, zamocowanym na wspólnym wale z wirnikiem wentylatora 2. W czasie obrotu wirnika powietrze dopływające przez obudowę 3 i umieszczone w niej kierownice 4, skutkiem działania wirujących łopatek, przepływa w kierunku osiowym wychodząc kanałem wylotowym 5.

21