bis3

rusztu burty z omawianym układem wiązań jest przedstawiony na rysunku 88a.

a)

b)

: Rys. 88. Fragment rozwinięcia poszycia - rejon burty: a) poprzeczny układ wiązań burty; b) wzdłużny układ wiązań burty; I) grodź, 2) wręg, 3) wzdłużnik burtowy, 4) węzłówka podpokładowa, 5) węzłówka obłowa, 6) burtowy wręg wzdłużny, 7) wręg ramowy, 8) węzłówka przy grodzi

Na najdłuższych statkach, głównie na ropowcach, stosuje się burt}' ze wzdłużnym układem wiązań. Główne usztywnienia burt -burtowe wręgi wzdłużne - rozciągają się nieprzerwanie pomiędzy grodziami poprzecznymi. Konstrukcyjna ciągłość tych usztywnień na grodziach zostaje zachowana za pomocą węzłówek. Pomiędzy grodziami główne wiązania burt podparte są wręgami ramowymi rozmieszczonymi nie rzadziej niż co cztery odstępy wręgowe. Widok rusztu burty ze wzdłużnym układem wiązań prezentowany jest na rysunku 88b.

9.3. Poszycie burt

Grubość poszycia burty zewnętrznej wyznaczana jest według formuł obliczeniowych zawartych w przepisach budowy kadłubów i zależy od odstępu usztywnień głównych i od obciążeń wywołanych naporem hydrostatycznym wody na burty - stąd najgrubsze poszycie występuje w pobliżu obła, a od niego w górę - zmniejsza się. Zgodnie z przepisami, na statkach przeznaczonych do pływania w lodach, z odpowiednimi wzmocnieniami, pasy poszycia burt, leżące w rejonie możliwego kontaktu z lodem, muszą być pogrubione. Tworzą one tak zwany pas lodowy.

Grubość poszycia burt wewnętrznych dobierana jest pod względem obciążeń działających na te burty (na przykład od płynnego ładunku na zbiornikowcach z podwójnymi kadłubami lub od balastu, jeżeli przestrzenie między burtami służą do jego przewozu) lub z uwagi na dostateczną wytrzymałość na ścinanie i wyboczenie oraz sztywność bądź stateczność konstrukcji.

9.4. Wręgi

Na statkach, których kadłuby mają poprzeczny lub mieszany układ wiązań, usztywnieniami burt są wręgi (rys. 89). Ich przekroje dobierane są według przepisów i zależą od obciążenia burty, odstępu wręgowego i rozpiętości, czyli odległości między dnem wewnętrznym a najniższym pokładem. Wręgi na międzypokładach, ze względu na mniejsze obciążenia, mają mniejsze przekroje niż wręgi leżące niżej.

Na współczesnych statkach poszczególne odcinki wręgów burtowych kończą się na międzypokładach, a ich konstrukcyjna ciągłość przejścia przez dolne pokłady jest zachowana za pomocą

123