CCF20080702021

OBRĘCZ KOŃCZYNY GÓRNEJ

(Cingulum membri superioris')

Obręcz kończyny górnej u człowieka jest zbudowana z dwóch kości: obojczyka (clmricula) i łopatki (scapula). W przeciwieństwie do obręczy kończyny dolnej, stanowi niekompletny pierścień, który łączy się z kośćcem klatki piersiowej za pomocą końca mostkowego obojczyka.

OBOJCZYK

(Clavicula)

Jest wygiętą w kształcie litery S kością długą. Wyróżniamy w nim trzon (corpus claińculae) oraz dwa końce: mostkowy (extremitas stemalis) i barkowy (extre-mitas acromialis). Na końcu mostkowym znajduje się powierzchnia stawowa mostkowa (facies articularis stemalis'), pokryta chrząstką włóknistą. Analogicznie na końcu barkowym znajduje się powierzchnia stawowa barkowa (facies articularis acromialis), także pokryta chrząstką włóknistą. Na powierzchni dolnej trzonu, w pobliżu końca mostkowego znajduje się wycisk więzadła żebrowo-obojczykowego (impressio ligamenti costoclaricularis). Bocznie od niego leży rowek mięśnia podobojczykowego (sulcus musculi subclaoii seu subclauius). W pobliżu końca barkowego, na dolnej powierzchni znajduje się guzek stożkowy (tuberculum conoideum) położony przyśrodkowo i do tyłu oraz kresa czworoboczna (linea tra-pezoidea), zwrócona bocznie i do przodu. Obie struktury określano dawniej wspólną nazwą guzowatości kruczej (tuberositas coracoidea). Mniej więcej w centrum powierzchni dolnej trzonu znajduje się otwór odżywczy (foramen nutricium).

Facies articularis acromialis

Ryc. 15. Obojczyk: A - widok od góry, B - widok z dołu