CCF20080702021 (2)

58

OBRĘCZ KOŃCZYNY GÓRNEJ

(Cingulum membri superioris')

Obręcz kończyny górnej u człowieka jest zbudowana z dwóch kości: obojczyka (iclavicula) i łopatki (scapula). W przeciwieństwie do obręczy kończyny dolnej, stanowi niekompletny pierścień, który łączy się z kośćcem klatki piersiowej za pomocą końca mostkowego obojczyka.

OBOJCZYK

(Clauicula)

Jest wygiętą w kształcie litery S kością długą. Wyróżniamy w nim trzon (corpus clauiculae) oraz dwa końce: mostkowy (extremitas stemalis) i barkowy (extre-mitas acromialis). Na końcu mostkowym znajduje się powierzchnia stawowa mostkowa (facies articularis stemalis), pokryta chrząstką włóknistą. Analogicznie na końcu barkowym znajduje się powierzchnia stawowa barkowa {facies articularis acromialis'), także pokryta chrząstką włóknistą. Na powierzchni dolnej trzonu, w pobliżu końca mostkowego znajduje się wycisk więzadła żebrowo-obojczykowego {impressio ligamenti costockwicularis). Bocznie od niego leży rowek mięśnia podobojczykowego {sulcus musculi subclavii seu subclavius). W pobliżu końca barkowego, na dolnej powierzchni znajduje się guzek stożkowy {tuberculum conoideum) położony przyśrodkowo i do tyłu oraz kresa czworoboczna {linea tra-pezoidea), zwrócona bocznie i do przodu. Obie struktury określano dawniej wspólną nazwą guzowatości kruczej {tuberositas coracoidea). Mniej więcej w centrum powierzchni dolnej trzonu znajduje się otwór odżywczy (foramen mitricium).

Facies articularis acromialis

Ryc. 15. Obojczyk: A - widok od góry, B - widok z dołu