CCF20080702074

116

KOŚCI KLINOWATE

(Ossa cuneiformia)

Wyróżniamy trzy: przyśrodkową (os cuneiforme mediale), pośrednią (os cune-ijbnne intetTnedium) oraz boczną (os cuneiforme laterale). Kość klinowata przyśrodkowa .jest największa, położona między kością łódkowatą z tyłu a podstawą I kości śródstopia z przodu. Jej podstawa jest skierowana w kierunku podeszwy, natomiast krawędź jest skierowana bocznie i do góry.

Kość klinowata pośrednia jest najmniejsza spośród kości klinowatych. Ku tyłowi łączy się z powierzchnią stawową kości łódkowatej, ku przodowi łączy się stawowo z podstawą II kości śródstopia.

Kość klinowata boczna swoją tylną powierzchnią łączy się z powierzchnią stawową kości łódkowatej, natomiast z przodu łączy się z podstawą III kości śródstopia.

KOSC SZEŚCIENNA

(Os cuboideum)

Ma sześć powierzchni: górną, dolną, przednią, tylną, przyśrodkową i boczną. Na powierzchni dolnej znajduje się guzowatość kości sześciennej (tuberositas ossis cuboidei), przed którą biegnie bruzda ścięgna mięśnia strzałkowego długiego

(sulcus tendinis musculi peronei longi). Od tej powierzchni odchodzi również wyrostek piętowy (jorocessus calcaneus) podpierający kość piętową. Kość sześcienna łączy się z: kością piętową, klinowatą boczną oraz kośćmi śródstopia IV i V, czasem z kością łódkowatą.

Powierzchnia dla kości

m. peronei longi

Facies articutaris calcanea

A

B

Tuberositas ossis cuboidei

Ryc. 54. Kość sześcienna: A - powierzchnia przyśrodkowa, B - powierzchnia boczna