70
uchodzą głównie do węzłów chłonnych pachwinowych powierzchownych. Część naczyń uchodzi także do węzłów chłonnych biodrowych wewnętrznych.
Unerwienie:
Unerwienie ruchowe pochodzi od nerwów sromowych i jest przeznaczone dla mięśni kulszowo-jamistych i opuszkowo-gąbczastych, ciał jamistych oraz ciała gąbczastego. Unerwienie czuciowe pochodzi również od nerwów sromowych (od nerwów mosznowych tylnych i nerwów grzbietowych prącia). Unerwienie autonomiczne pochodzi od splotu podbrzusznego dolnego od splotów wtórnych tzw. splotów jamistych prącia (pleocus caieniosi penis), dochodzących wraz z tętnicami prącia. Włókna współczul-ne pochodzą od nerwów podbrzusznych (nerui hypogastrici) oraz ze zwojów krzyżowych pni współczulnych. Włókna przywspótczulne dochodzą drogą nerwów trzewnych miednicznych (nervi splanchnici pelvini).
Zarówno zarodki męskie, jak i żeńskie posiadają dwie pary przewodów związanych rozwojown z układem płciowym: przewody śródnerczowe {duduś mesonephricus seu Wo{ffi) oraz przewody przyśródnerczowe {duduś paramesonephricus seu Muileri).
Około 4. tygodnia w obrębie mezodermy nerkotwórczej w okolicy szyjnej pojawiają się pęcherzyki. Pęcherzyki te przedłużają się w cewki. Końce cewek łączą się, tworząc przewód przednercza. Przewód ten rośnie w kierunku ogonowym. Dochodzą do niego nowe kanaliki, podczas gdy cewki, które doszły wcześniej - zanikąją.
Około 5. tygodnia z mezodermy położonej poniżej przednercza zaczynają się różnicować podobne cewki, które dochodzą do przewodu przednercza, który od tej pory zmienia nazwę na przewód śródnercza. Z około 40 kanalików, pozostaje ich jedynie kilka oraz przewód śródnercza, który dochodzi do steku.