CCF20081202055

Miano coli jest to najmniejsza ilość badanej próbki w cm ' lul gramach, w której stwierdza się jeszcze obecność bakterii palce/In A    B okrężnicy. Im niższe jest miano coli, tym produkt

jest bardziej niebezpieczny dla zdrowia.

Obecność pałeczek okrężnicy wykrywa metodą hodowlaną w pożywce płynnej (np. po/v wka z żółcią i zielenią brylantową). Wykorzyslii|. się przy tym zdolność tych bakterii do fermni tacji laktozy z wytworzeniem gazów. Gaz len zbiera się w specjalnych rurkach D ii r h a nut zanurzonych do pożywki (rys. 66).

Rys. 66. Probówki z pożywką i rurkami Durhama: A - rutl<» Durhama wypełniona pożywką (bez gazu), B - rurka Dflf hama częściowo wypełniona gazem

W celu oznaczenia miana coli należy wykonać posiewy kolejnych rozcieńczeń badanego materiału do pożywki z rurkami Diirhaniu, przeprowadzić hodowlę (inkubację) probówek z posiewami w tein peraturze 37'C w ciągu 48 h i dokonać obserwacji pojawienia się gazu w rurkach Durhama. Za wynik dodatni uznaje się ilość gazu co najmniej w 0,1 objętości rurki. Rozcieńczenia należy tak dobrać, aby co najmniej w ostatnim z nich (największym) nie było już wzrostu pałeczki okrężnicy. W przeciwnym przypadku wynik będzie niemili rodajny. Podaje się wówczas, że miano coli jest niższe od najwięk szego z posiadanych rozcieńczeń, jeżeli np. było to rozcieńczenie 10"², to miano coli jest niższe niż 0,01.

7.7. Prowadzenie hodowli drobnoustrojów oraz interpretacja wyników badań

W badaniach hodowlanych określa się:

-    wygląd kolonii na pożywce stałej (wielkość, kształt, barwę), (rys. 67);

-    charakterystyczne zmiany w pożywce płynnej (zmętnienie pożywki, tworzenie się osadu, kożuszka, wytwarzanie się gazów);

lyi. 67. Różne kształty kolonii iklcrii

I - charakterystyczne zmiany w pożywce stałej (rozpłynnianie po-ywki, rozwój na powierzchni lub w głębi);

- inne cechy, jak np.: wpływ odczynu pożywki lub temperatury hodowli na szybkość wzrostu drobnoustrojów albo zmiany chemiczne w pożywce na skutek oddziaływania drobnoustrojów na określone składniki pożywki (np. białko, cukrowce).

Na rysunku 68 pokazano charakter wzrostu drobnoustrojów na pożywkach stałych.

Hodowlę (inkubację) drobnoustrojów prowadzi się na zaszczepio-nach pożywkach w cieplarce o stałej temperaturze optymalnej dla ich wzrostu. Dla drobnoustrojów mezofilnych itosuje się temperaturę 30 °C (oznaczanie ogólnej liczby drobnoustrojów na agarze odżywczym) albo 37 °C (oznaczenie miana coli). Czas hodowli wynosi zwykle 24, 48 lub 72 h. W większości przypadków hodowle prowadzi się przy swobodym dostępie tlenu. W tych warunkach mogą rozmnażać się drobnoustroje tlenowe i względnie beztlenowe. Dla bezwzględnych beztlenowców stosuje się specjalne beztlenowe warunki hodowli.

Po zakończonej inkubacji dokonuje się obserwacji wzrostu drobnoustrojów i opisuje wyniki. Obserwacje mogą być makroskopowe (przy badaniach ilościowych) lub mikroskopowe (przy badaniach jakościowych).

Na podstawie uzyskanych wyników badań dokonuje się oceny badanych produktów, porównując te wyniki z wymaganiami aktualnych norm przedmiotowych.

127