CCF20081203075

Rys. 13.16. Łańcuchy: a) sworzniowy, b) tulejkowy, c) rolkowy, d) zębaty [3.16]

konstrukcyjnymi (kształtem płytek, budową przegubów) zależnie od ich przeznaczenia, ustaleń wytwórców itd., jednak ogólne zasady ich budowy są takie same.

Łączenie łańcuchów w zamknięty obwód odbywa się za pomocą specjalnych ogniw złącznych. Ogniwa te mają dłuższy sworzeń z nakrętką, zatrzaskiem, zawleczką lub z drutem, umożliwiający szybkie łączenie lub rozłączanie łańcucha. Przy nieparzystej liczbie ogniw w łańcuchu (co jest niewskazane) ogniwo złączne musi mieć płytki odpowiednio wygięte.

Elementy łańcuchów są wykonywane ze stali konstrukcyjnych wyższej jakości (lub ze stali stopowych) ulepszanych cieplnie (płytki) lub nawę-glanych i hartowanych (sworznie, tulejki, rolki).

W celu zwiększenia trwałości łańcuchów powinny one być chronione od pyłu i (w miarę możliwości) innych zanieczyszczeń eksploatacyjnych. Ponadto łańcuchy powinny być smarowane, aby uniknąć zbyt szybkiego wycierania się ich elementów. Sposoby smarowania zależą od warunków pracy łańcucha (praca bez osłon, z osłoną, w zamkniętej obudowie) i jego prędkości obwodowej. W przekładniach pracujących bez osłon i z niewielkimi prędkościami stosuje się smarowanie okresowe, natomiast w przekładniach

358