fffirarciT
_Łuc]aPtawska
i W
m
imo dziesięciu lat istnienia i sporej liczby działań1 SUKA OFF
nadal zaliczana jest do teatrów niszowych. Nie zmienił tego ani udział w festiwalach, ani nagrody2 i zagraniczne wyjazdy3. Działania tej grupy określane są jako kontrowersyjne i obrazoburcze i - spychane na margines. Czytając nieliczne recenzje ze spektakli i performan-sów. można uznać, że grupa nie cieszy się nadmierną popularnością, głównie ze względu na epatowanie nagością, fetyszami czy przemocą. Przeciętny odbiorca zwraca uwagę głównie na przedstawiany w trakcie działań seks: odrealniony, karykaturalny, groteskowy, stylizowany, czasem perwersyjny, brutalny, mechaniczny, niekiedy bardziej zmysłowy i uduchowiony. W seksualnych aspektach przedstawień udaje się jednak aktorom uciekać od prostackiej prowokacji. Ich wizje mają sięgać granic erotycznej wyobraźni, czyniąc głównym problemem tożsamość i seksualność ciała.
Teatro la Terrorismo SUKA OFF powstał w 1995 roku. Skład grupy często ulegał zmianom. W SUCE OFF działały między innymi: Dorota Kleszcz. Marta Smoszyńska. Wanda Żabińska czy Mariusz Front (budowniczy mechanicznych aktorów). W tej chwili, oprócz Piotra Węgrzyńskiego, który jest jednym z założycieli grupy, przedstawienia tworzą: Sylvia Lajbig, Mirosław Matyasik (twórca muzyki) oraz Maciej Dziaczko. Zmieniał się też charakter przedstawień SUKI OFF. Miejsce opartych na słowie inscenizacji tekstów (na przykład Iredyń-skiego). zajęły „nieme" obrazy z pogranicza science-fiction, których nieodłącznym składnikiem jest muzyka elektro-industrialna. Formuła działań artystycznych SUKI OFF, dzięki rezygnacji z tekstu, stała się bardziej uniwersalna, a tym samym zrozumiała dla ludzi z różnych części świata - na co zwracają uwagę twórcy. Grupa z czasem wypracowała autorską formę wyrazu, łącząc w swoich działaniach elementy teatru i performance. Zmieniła się także nazwa grupy - zrezygnowano z „terrorystycznego" członu. W ramach SUKI OFF od roku 2000 działają dwa komanda: Black Flesh Video i Bad Flesh Performance. Działania BFV sprowadzają się do próby nakreślenia współczesnej kosmologii i mitologii, demaskując jednocześnie przejawy manipulacji człowieka przez formy masowego przekazu. BFV wykorzystuje formy audiowizualne utrwalane na płytach lub taśmach wideo i prezentuje je podczas występów SUKI OFF. Drugie komando realizuje indywidualne akcje performatywne. Akcje: de-ge-neration, Kar Krash Klan. ID i exterminatoREX sprawiły, że grupa znalazła się w nurcie twórców radykalnych już około 1999 roku. W swoim dorobku SUKA OFF ma także spektakle teatralne: cykl Matryca (Kopia 1 ~ Kopia IV oraz wersje Hardxero i Hardware). deuSEXmachina (wersja N): performanse: Kam. 19:77. Izolator. Dni tygodnia. Teoria miłości ~ Teoria nienawiści. Ciód. Idol. corp(s)oration. Teoria wtadzy. Body Hz: > akcje: Nekrofobia. IN/OUT. Ból. SEXmachina. tryptyk intermedialny S/LO (w początkowej fazie występujący pod nazwą WAGON). Iive ac-: t'0n HATEcabaret i DOLL HOSPITAL: filmy: Sex On. Opętanie, the holy , day, IN/OUT. XYSex. a także teledyski (do muzyki Flanayo. rosyjskiej gruPy Roboty i c.h.district) i wizualizacje na koncertach MOAN i c.
h.district. SUKA OFF prowadzi także warsztaty, których celem jest rozwijanie wyobraźni oraz zdolności plastycznych - na podstawie osobistych emocji i skłonności budowane są cechy stwarzanych postaci.
Skupiając się na najbardziej zewnętrznej warstwie prezentowanych przez SUKĘ OFF działań, znajdziemy postaci ubrane w lateksowe wdzianka z gatunku sado-maso, gadżety zaczerpnięte z porno kultury, kopulujące ciała, organy wieszane na hakach, nagość, mechanizację podporządkowaną dźwiękom i mroczną scenografię. Jednak - wejrzawszy w głąb, dostrzeżemy zupełnie inne tematy. W kreowanym świecie emocje pojawiają się zarówno w relacji czło-wiek-maszyna, jak i człowiek-człowiek. Ten drugi typ relacji - będący przecież niejako częścią ludzkiej natury - odarty zostaje z atrakcyjności i zdegradowany niemal do zachowań rutynowych. A mimo to cielesność ma w tym świecie moc niemalże mistyczną. Pomaga w odradzaniu się.
Widz obserwuje mechanizmy ewolucji, sterowane przez „operatorów", którzy także podlegają kolejnym przemianom. Z wszechogarniającego chaosu wyłania się nowe życie. Rytuały kreacji i zniszczenia przeplatają się. Człowiek według SUKI OFF nie jest zdolny do relacji czystych - potrzebuje mechanicznych implantów, które pozwolą mu „zachować gatunek".
Motyw samookaleczenia, wykorzystywany w spektaklach SUKI, ma charakter rytualny. Realizacje SUKI często stawiają pytanie o tożsamość ciała i formy, w jakiej jest ono zamykane. Aktorzy w czarnych, obcisłych kombinezonach pozbawiani są nie tylko twarzy, ale też płci. Także motywy kokonów, z których wykluwają się postaci, czy owijania w kokon podczas kopulacji, motyw piety, obmywania stóp. nie są używane przypadkowo. Mają na celu przywoływanie obrazów, emocji i sytuacji znanych z życia i obcowania z kulturą.
W przedstawieniach SUKI OFF rozróżnić można cztery podstawowe typy postaci: zamaskowane, zwykle w kompletnych jednokolorowych strojach (głównie czarnych lub białych) z zakrytymi twarzami (maski gazowe, kaski itp.); częściowo ubrane (w kolorach białym, czerwonym lub czarnym) z widoczną twarzą, czasami pomalowaną farbą; nagie lub półnagie z odkrytymi twarzami oraz nagie i półnagie z głowami pozbawionymi twarzy (na przykład owiniętymi bandażem). Nagość staje się w tym wypadku także kostiumem, przestaje szokować. Każdy typ postaci obrazuje inne stadium istnienia ciała i ducha. Kostiumy stanowią sygnał informujący widza o pozycji postaci w mechanizmie tortury, wyznaczają granicę bycia katem lub ofiarą - przy czym często role odwracają się.
W Matrycy wer. Hardware w scenografii przeważa czerń. Jedynie dwie postaci w białych kombinezonach wyłaniają się z tego mrocznego świata. Istoty te mają władzę zarówno nad spektaklem (kontrolują muzykę i zmieniają scenografię), jak i nad światem scenicznym (przyczyniają się do kolejnych metamorfoz bohaterów). Postaci w czarnych strojach kierują się czysto zwierzęcym instynktem - od chwili wyklu-
91