CCF20091204030

W czasie pobytu w szpitalu trzeba chorego otoczyć życzliwą opieką, objaśnić mu istotę choroby, zwłaszcza podkreślić korzyści płynące ze stosowania leczenia ruchem. Wyrabia to u chorego motywację do ćwiczeń i ułatwia czynne włączanie się w proces leczenia. Należy też omówić rolę czynników zagrożenia w powstawaniu zawału serca i które z nich można eliminować. Takie szkolenie chorego prowadzi się we wszystkich etapach usprawniania. Ma ono również działanie psychoterapeutyczne, ułatwiając mu akceptację koniecznych ograniczeń w życiu, wynikających z zaistniałej choroby.

83. Jakie ćwiczenia wykonuje chory po wypisaniu go ze szpitala?

Oczekując na przyjęcie do sanatorium chory wykonuje w domu te ćwiczenia, których nauczył się pod koniec pobytu w szpitalu, a także drobne prace domowe, nie powodujące zmęczenia. Jeżeli przyjęcie do sanatorium przedłuża się, celowe jest skierowanie chorego do ośrodka rehabilitacji kardiologicznej, w którym może on ćwiczyć ambulatoryjnie pod fachowym nadzorem specjalistów. Ćwiczenia powinny odbywać się 3-4 razy w tygodniu i trwać 20-30 minut. Każdy trening powinien zawierać rozgrzewkę, część główną i końcową (tok ćwiczeń). Ćwiczenia nadzorowane są w tym okresie bezpieczniejsze dla chorego. Jeżeli chory z różnych względów nie może udać się do sanatorium, może być z dobrym efektem usprawniany ambularotyjnie w specjalistycznym ośrodku.

84. Kiedy rozpoczyna się etap II usprawniania chorego?

Etap Et, zwiany również etapem rekonwalescencji lub sanatoryjnym, rozpoczyna się po pełnym uruchomieniu chorego w szpitalu i rozpoczęciu w domu wykonywania codziennych czynności nie wymagających większych wysiłków fizycznych. Pacjent powinien znać objawy nakazujące przerwanie wysiłku i nie przekraczać wyznaczonej mu przez lekarza liczby tętna.

85. Jacy chorzy są kwalifikowani do leczenia sanatoryjnego?

Są to chorzy na chorobę niedokrwienną serca z objawami dusznicy bolesnej wysiłkowej stabilnej po przebytym zawale serca i bez zawału, a także osoby, u których współistnieje kilka czynników zagrożenia miażdżycą tętnic, bez klinicznych objawów choroby niedokrwiennej serca.

86. Jaki jest cel usprawniania sanatoryjnego?

Głównym celem jest umożliwienie choremu powrotu do dotychczasowej pracy, ewentualnie podjęcie innej, jeżeli dotychczasowa jest przeciwwskazana. Cel ten uzyskuje się przez:

36