Między kolejnymi pomiarami trzeba wypuszczać powietrze z mankietu manometru na co najmniej 30 sekund.
Pomiar ciśnienia wykonuje się na obu ramionach, aby przekonać się, czy nie ma różnic spowodowanych zmianami w obrębie tętnic jednej kończyny górnej. Ciśnienie tętnicze krwi należy mierzyć u niektórych chorych w pozycji leżącej i po zmianie tej pozycji na stającą. Jest to ważne dla uchwycenia ewentualnych zaburzeń ortostatycznych.
Badanie to ma zasadnicze znaczenie w rozpoznawaniu chorób układu krążenia, takich jak: choroba niedokrwienna serca, zawał serca, zaburzenia rytmu serca i przewodzenia, uszkodzenie mięśnia sercowego. Badanie to jest również pomocne w diagnostyce zmian stężenia potasu we krwi i wpływu tych stanów na czynność serca.
Badanie to służy do oceny wielkości serca, zmian konfiguracji sylwetki serca, napięcia mięśnia sercowego, umożliwia wykrycie tętniaka ściany serca lub aorty, zmian w części wstępującej i łuku aorty, płynu lub powietrza w worku osierdziowym.
Zalicza się do nich:
• chodzenie w miejscu po przesuwającym się ruchomym chodniku (ruchomej bieżni), którego szybkość przesuwania się oraz kąt nachylenia dają się łatwo regulować;
• określenie maksymalnego poboru tlenu w czasie wysiłku submaksymalnego;
• jazda na cykloergometrze rowerowym o obciążeniu mechanicznym lub elektromagnetycznym (najczęściej wykonywana).
Próby te służą do oceny ukrwienia mięśnia sercowego, ponieważ w sposób fizjologiczny zwiększają jego zapotrzebowanie na tlen. Przeprowadza się je celem:
• wczesnego wykrycia choroby niedokrwiennej serca,
• oceny stanu ukrwienia mięśnia sercowego w istniejącej już chorobie niedokrwiennej,
• ustalenia wielkości wysiłku stosowanego w różnych etapach kinezyterapii i śledzenia jej wyników.