Postulat zapewnienia odpowiedniej odległości między kolejnymi antenami często bowiem stoi w sprzeczności z wymogiem możliwie daleko posuniętej miniaturyzacji sprzętu.
Oczywiście dywersyfikacja nadawania i odbioru, o których była mowa wcześniej, to odmiany właśnie dywersyfikacji przestrzennej. Z przyczyn technologicznych (problemy z odpowiednim rozmieszczeniem anten w terminalach ruchomych), często obecnie analizowanym wariantem jest instalacja wielu anten w stacjach bazowych w połączeniu z dywersyfikacją nadawania.
W przypadku systemów MIMO w przypadku dużej liczby anten możliwy jest do uzyskania odpowiednio wysoki rząd dywersyfikacji (diversity order). Jeśli dysponujemy M antenami nadawczymi oraz N antenami odbiorczymi, wówczas łączna liczba przestrzennych kanałów wynosi teoretycznie MxN, jeśli dodatkowo wszystkie te kanały są od siebie niezależne (tzn. ich charakterystyki zaników są nieskorelowane ze sobą), to rząd dywersyfikacji jest maksymalny i wynosi ponownie MxN.
Na rys.5 pokazano, jak w rzeczywistości zastosowanie dywersyfikacji wpływa na sygnał radiowy. Na rys. 5a widać poziom sygnału w funkcji czasu na wyjściu klasycznego systemu SISO (1,1) z wyraźnie zaznaczonymi fluktuacjami oraz głębokimi zanikami. Na rys. 4b przedstawiono sytuację, w której zastosowano system MIMO (2, 2) oraz odpowiednie łączenie sygnałów z obu ścieżek. Widać wyraźnie, że w por. z rys.5a fluktuacje oraz zaniki zostały wyraźnie zredukowane.
-10 -
-20..........■..........:..........■..........:..........-..........■..........'..........'.........-
-301-1-1-1-1-1-1-1-1-
0 100 200 300 400 500 600 700 800 900
<b)
Rys. 5. Dywersyfikacja przestrzenna, (a) - poziom sygnału na wyjściu systemu SISO, (b) -poziom sygnału dla systemu MIMO (2,2) [6],
Na zakończenie warto dodać, iż dywersyfikacja odbioru wymaga jedynie większej liczby odpowiednio rozmieszczonych przestrzennie anten, natomiast dywersyfikacja nadawania wymaga dodatkowo zaawansowanych algorytmów związanych z przetwarzaniem sygnałów. W tym drugim przypadku szczególnie pożądana jest znajomość charakterystyk kanału po