CCF20091223022

F. David Peat

STWÓRCA I STWORZENIE

WSTĘP

Największe pod względem rozmiarów dzieło Gauguina, prawdopodobnie też jego najlepsze, pokazuje grupkę Tahitańczyków na tle zielono-nicbicskiego lasu. Tytuł Skąd przychodzimy? Kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy? podsumowuje pytania stawiane przez wszystkich ludzi od wiek wieków. Skąd przychodzimy? Czym jest wszechświat, w którym żyjemy? Czy istniał zawsze, czy został stworzony? A jeśli został stworzony, to jaka jest natura Stwórcy? Dlaczego Stwórca podjął działanie? Czy Stwórca jest osobny, oddzielony od Stworzenia? A może Stwórca i Stworzenie są tym samym? Co miał w myślach Stwórca przed jakimkolwiek bytem?

Te pytania stawiali w ciągu wieków filozofowie, mistycy i wyznawcy światowych religii. Kultury w odpowiedzi tworzą mity, obrazy, opowieści, teologie i metafory. W naszym współczesnym świccie poszukujemy odpowiedzi również w nauce, gdyż twierdzi ona, że zna historię początku kosmosu - teorię Wielkiego Wybuchu - a także opowieść o pierwotnej naturze materii, początku życia, a może nawet o naturze świadomości. Odpowiedzi historii i nauki są na pierwszy rzut oka zupełnie odmienne, ale mają jedną rzecz wspólną - zawsze odpowiada człowiek. Nawet głoszący, że ich wiedza pochodzi bezpośrednio z objawienia, iluminacji lub doświadczenia mistycznego, muszą z konieczności wyrażać te wizje w ludzkim języku i zorientowanych na ludzi obrazach.

My, stworzenia ludzkie, znajdujemy się pośrodku rzeczy, w połowie drogi między największymi i najmniejszymi obiektami kosmosu. Długość naszego życia leży w połowie drogi między najkrótszymi zdarzeniami kwantowymi a najdłuższym kosmicznym trwaniem. Energia wytwarzana przez nasze ciała mieści się pośrodku między energiami kosmicznymi a procesami na poziomie kwantowym. Nasze oczy, ogarniające świat wokół nas, reagują tylko na mały wycinek spektrum elektromagnetycznego, który znajduje się między największymi i najmniejszymi długościami fal.

W tym pośrednim miejscu potrafimy odnosić się do świata przyrody wokół nas w złożony i zróżnicowany sposób, nie tylko po prostu dzięki myśleniu i intelektowi, lecz także za sprawą intuicji, emocji, uczuć, nadziei, miłości i zdziwienia. Reagujemy na przyrodę, ten świat dostępny naszemu postrzeganiu, w bezpośredni i fizyczny sposób. Nasze widzenie jest chwytne. Wyszukuje znaczenie w świecie wokół nas. Nasz słuch bardzo dokładnie rozróżnia. Nasze ciała smakują i obejmują świat w bezpośrednim doświadczeniu. To właśnie wyraża się w modlitwie rdzennych Amerykanów: „wszyscy moi bliscy”. Naszymi bliskimi są nie tylko nasze rodziny i przyjaciele, lecz także cała ludzkość, a poza nią zwierzęta, rośliny i drzewa, skały i rzeki, ziemia i niebo. Wszystkie te aspekty świata przyrody dotyczą nas w bardzo bezpośredni sposób.

To pośrednie miejsce i ten zespół skal porównywalnych do ludzkiego ciała są bardzo realne i nam bliskie. Co jednak z resztą kosmosu? Aby dotrzeć do największych lub najmniejszych części kosmosu, potrzebne są ogromne porządki wielkości. Porządki te są tak wielkie, że przekraczają nasze wyobrażenie. Najwyżej dysponujemy informacją dostarczaną nam przez przyrządy naszej technologii, często w formie sygnałów cyfrowych. My zaś staramy się za pomocą pewnych form modelowania komputerowego przedstawić te dane cyfrowe w sposób dla nas zrozumiały.

271