CCF20110310045

Rys. 9.9. Zależność współczynnika Ki od stosunku długości boków A i B kraty uzio-mowej przy pogrążeniu kraty:

krzywa 1: t =    O _ (yi = - 0,04x + 1,41);

krzywa 2: t =    0,lVAB_    (yi~    -    0,05x    + 1,20);

krzywa 3: t =    0,166\^fAB    (yj ~ - 0,05x + 1,13)

y,

^K2

Rys. 9.10. Zależność współczynnika K2 od stosunku boków A i B kraty uziomowej przy pogrążeniu kraty:

krzywa 1: t =    0     (y,    = 0,15x + 5,5);

krzywa 2: t =    0,1 ^JAB_    (y₂    =0,1 x + 4,68);

krzywa 3: t =    0,166 V'AB    (y₂ = 0,05x + 4,40)

matorów stacyjnych do nieuziemionych faz sieci, w której wystąpiło zwarcie, otrzymuje się:

Iew ⁼ Ikl - It^— iLa    (9.15)

90

Podręcznik

W obliczeniach tych należy uwzględnić tylko te linie napowietrzne, którymi prąd zwarciowy dopływa do miejsca zwarcia.

Do obliczenia I_T konieczna jest znajomość impedancji transformatora dla składowej zerowej. Impedancję tę podaje producent transformatorów, gdyż jest ona zależna od parametrów i konstrukcji transformatora oraz układu połączeń jego uzwojeń. Obliczenie prądu I_T należy przeprowadzić wg ogólnie stosowanych metod obliczania prądów zwarciowych przy zastosowaniu składowych symetrycznych.

Prąd Ła linii napowietrznej zasilającej miejsce zwarcia oblicza się z zależności

ha ⁼ 3 Iol(1 - r_L)    (9.16)

w której: I₀l - składowa zerowa prądu zwarciowego płynącego przewodami fazowymi linii napowietrznej; r_L - współczynnik redukcyjny linii napowietrznej, równy stosunkowi prądu spływającego z przewodu odgromowego do ziemi i całkowitego prądu płynącego przewodem odgromowym.

W zależności od konstrukcji słupów linii (układu i odległości przewodów), typu przewodów odgromowych i rezystywności gruntu (rezystancji uziemienia przewodów odgromowych) wartość (1 - r_L) zawiera się zwykle w granicach 0,25 - 0,50, przy czym jest ona bliższa górnej granicy przedziału przy wyższych wartościach rezystywności gruntu (ok. 500 £2m) i większych przekrojach poprzecznych przewodów odgromowych.

Wartości (1 - r_L) dla niektórych typowych linii napowietrznych 110 kV zestawiono w tablicy 9.3.

W przypadkach, w których prąd zwarciowy dopływa do miejsca zwarcia kilkoma liniami napowietrznymi z linkami odgromowymi, których przewody powrotne mają styczność z ziemią oraz gdy na stacji znajduje się więcej niż jeden transformator z uziemionym bezpośrednio punktem neutralnym, prądy I_T i I_La należy obliczać jako sumy algebraiczne prądów poszczególnych linii i transformatorów.

Rezystancję Re_w połączonych uziomów oblicza się z zależności

_R _ 1

^Ew~ 1    11    (9.17)

+ - + —

R-E Rl Rr

w której: R_F - rezystancja uziomu stacji, w Q; R_L - rezystancja (impedancja) wejściowa (widziana od strony stacji) układu: przewody odgromowe wszystkich linii napowietrznych - uziomów słupów tych linii, w Q; R_K - rezystancja (impedancja) wejściowa (widziana od strony stacji) metalowych powłok i pancerzy kabli elektroenergetycznych, kabli telekomunikacyjnych oraz rurociągów wraz z przyłączonymi poza stację uziomami sztucznymi, w Q.

Wartości R_L zależą od zastosowanych typów przewodów roboczych i odgromowych, rozpiętości przęseł, rezystywności gruntu i rezystancji uziomów słupów R_us. Zawierają się one zwykle w granicach od 0,7 do 2 Q. W tablicy 9.4 zestawiono wartości RL dla niektórych typowych konstrukcji linii 110 kV.

91

Zeszyt 12