Stężenie
Rys.l. Zależność natężenia fluorescencji od stężenia badanego związku
Zależność natężenia promieniowania fluorescencyjnego od stężenia substancji fluoryzującej (rys.l) ma przebieg liniowy tylko w określonym zakresie stężeń. Po przekroczeniu stężenia optymalnego natężenie promieniowania maleje (gaszenie stężeniowe fluorescencji). Może to być spowodowane np. wtórną absorpcją promieniowania emitowanego, asocjacją cząsteczek itp. Należy posługiwać się roztworami o takich stężeniach, dla których natężenie fluorescencji nie osiągnęło jeszcze najwyższej wartości.
Przed przystąpieniem do oznaczeń fluorymetrycznych należy ustalić: optymalną długość fali promieniowania wzbudzającego i promieniowania emitowanego (na podstawie analizy widm wzbudzenia i emisji)
❖ dozwolony zakres stężeń badanej substancji
Do pomiaru natężenia promieniowania emitowanego w procesie fluorescencji służy spektrofluorymetr. Jest to urządzenie, które umożliwia w sposób ciągły dobieranie długości fali promieniowania wzbudzającego i emitowanego oraz rejestrowanie widma fluorescencji. Schemat budowy spektrofluorymetru F-7000 firmy Plitachi przedstawiono na rys.2. Źródłem promieniowania wzbudzającego jest lampa ksenonowa, dająca widmo ciągłe w zakresie 200 -900 nm. W centrum aparatu znajduje się kwarcowa kuweta. Wszystkie cztery ścianki boczne kuwety są idealnie przezroczyste, ponieważ detektor promieniowania ustawiony jest pod kątem prostym w stosunku do kierunku promieniowania wysyłanego przez źródło. Takie ustawienie powoduje, że do detektora dochodzi tylko promieniowanie emitowane przez cząsteczki substancji, a nie promieniowanie, które przeszło przez roztwór i nie zostało zaabsorbowane. Miedzy źródłem światła a kuwetą, jak również miedzy kuwetą a detektorem promieniowania, znajdują się monochromatory przepuszczające tylko odpowiednio wąskie zakresy długości fal. Pierwszy ma za zadanie przepuścić długość fali najsilniej pobudzającą natomiast drugi przepuszcza długość fali najintensywniej emitowaną przez oznaczany związek. Ze względu na