CCF20110330009

CCF20110330009



[' - j| HI Kiiliłll!

34

II i.iyBii!


przekraczać przeciętną wartość progu rozpoznania. Norma ISO 3972:1998 przewiduje badanie jeszcze dwóch innych smaków, mianowicie urnami (bulionowego) i metalicznego, reprezentowanych przez glutaminian sodu oraz uwodniony siarczan żelaza FeS04 ■ 7H20.

Roztwory używane w próbie na rozpoznanie wszystkich wymienionych smaków (oznaczone jako DS - daltonizm smakowy) oraz w próbie na oznaczenie wartości progowych, tzn. progu wyczuwalności, rozpoznania i różnicy (oznaczone jako RR), są sporządzane z roztworów RP (stężenia wszystkich roztworów podane są w tabeli 2.3).

Tabela 2.3

Stężenie roztworów podstawowych (RP), roboczych (RR) i dla daltonizmu smakowego (DS)

Substancja

RP

RR

DS

1

2

3

4

5

6

7

8

kwas cytrynowy g/1

1,20

0,126

0,157

0,197

0,246

0,307

0,384

0,480

0,600

0,430

kofeina g/1

0,54

0,057

0,071

0,088

0,111

0,138

0,173

0,216

0,270

0,195

chlorek sodu g/1

4,00

0,165

0,235

0,336

0,480

0,686

0,980

1,400

2,000

1,190

sacharoza g/1

24,00

0,340

0,560

0,930

1,560

2,590

4,320

7,200

12,000

5,760

glutaminian sodu g/1

2,00

0,082

0,118

0,168

0,240

0,343

0,490

0,700

1,000

0,595

siarczan żelaza mg/1

16,00

0,659

0,940

1,340

1,920

2,740

3,920

5,600

8,000

4,750

Źródło: ISO 3972:1998.

Sporządzanie roztworów RR prześledzimy na przykładzie roztworów kwasu cytrynowego:

-    dla sporządzenia roztworu podstawowego odważamy 1,2 g substancji smakowej, przenosimy do kolby i uzupełniamy wodą destylowaną do 1000 ml;

-    korzystając z formuły: 1000 (stężenie RR/stężenie RP), obliczamy tę ilość ml RP, którą trzeba pobrać dla sporządzenia następnych roztworów;

-    roztwór RR 1 wymaga pobrania 500 ml RP, ponieważ 1000 (0,6/1,2) = 500;

-    roztwór RR 2 wymaga pobrania 400 ml RP, ponieważ 1000 (0,48/1,2) = 400;

-    roztwór RR 3 wymaga pobrania 320 ml RP, ponieważ 1000 (0,384/1,2) = 320;

-    roztwór RR 4 wymaga pobrania 256 ml RP, ponieważ 1000 (0,307/1,2) = 256 itd.

Dla przygotowania prób na badanie daltonizmu smakowego pobieramy 1000 (0,43/1,2) = 358 ml RP. Pobrane ilości RP przenosi się do kolby miarowej na 1000 ml i uzupełnia do kreski wodą pozbawioną smaku i zapachu.

W próbie na daltonizm smakowy badana osoba powinna otrzymać serię próbek oznaczonych kodem trzycyfrowym, losowo przypisanym każdej z pró-

i


bek. W każdej serii powinna znajdować się zakodowana próbka z wodą użytą do sporządzania roztworów. Roztworów podawanych do oceny nie powinno być mniej niż 9 i więcej niż 15 próbek. Przynajmniej dwa smaki powinny wystąpić w dwukrotnym powtórzeniu lub jeden ze smaków powinien wystąpić tylko raz, np. w serii 9 próbek mogą być: jedna próbka ze smakiem kwaśnym, jedna z gorzkim, dwie ze słonym, jedna ze słodkim, jedna z urnami, dwie ze smakiem metalicznym i jedna z wodą; w serii 15 próbek: dwie próbki ze smakiem kwaśnym, dwie z gorzkim, dwie ze słonym, trzy ze słodkim, dwie z urnami, jedna próbka ze smakiem metalicznym i trzy z wodą. Obowiązuje zasada, że oceniający nie mogą powracać do próbek już raz badanych.

W próbie na oznaczenie wartości progowych podany do oceny zestaw próbek powinien rozpoczynać się od próbki z wodą, tak aby oceniający mógł mieć punkt odniesienia w następnych ocenach. Testowane próbki zawierają roztwory o rosnącym stężeniu, tj. roztwory od RR 1 do RR 8. Aby uniknąć odpowiedzi poprawnych, ale będących efektem dedukcji, począwszy od RR 3 próbki o dwu różnych stężeniach powinny wystąpić w dwukrotnym powtórzeniu. Np. woda, RR 1, RR 2, RR 3, RR 3, RR4,RR 5, RR 6,RR 6, RR 7 i RR 8. Należy poinstruować oceniającego o sposobie zapisu wyników oceny: 0 - brak wrażenia; x - pojawienie się wrażenia, ale trudnego do zdefiniowania; xx, xxx, xxxx - dodanie jednego krzyżyka oznacza wykrycie wzrostu stężenia ocenianej próbki w stosunku do próbki lub próbek bezpośrednio ją poprzedzających. Pod kodem próbki, przy której nastąpiła identyfikacja, oceniający wpisuje określenie smaku lub zaznacza to w taki sposób, jaki podany jest w karcie oceny. Oceniający może przepłukiwać usta między oceną kolejnych próbek, przy czym powinna to być woda użyta do sporządzenia roztworów RP, RR i DS. Temperatura próbek i wody powinna równać się temperaturze otoczenia, tj. wynosić ok. 20°C. Oceniający powinien pobrać taką ilość badanego roztworu, która wystarczy do wypełnienia w pewnym stopniu jamy ustnej (ok. 15 ml). Aby nie dopuścić do wystąpienia zmęczenia sensorycznego, na jednej sesji nie powinno się testować więcej niż trzech smaków, a po każdej serii należy zalecić oceniającym krótki odpoczynek dla przepłukania ust i uzyskania zaniku smaku testowanych próbek.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
CCF20110330047 przekraczać przeciętną wartość progu rozpoznania. Norma ISO 3972:1998 przewiduje bad
Statystyka na kierunku „leśnictwo”A w razie problemów: -    Osobiście: budynek 34, II
STAIRC~1 i ■k 1 —. ^ Hi •■• li1 o ■; Ni II ii
scan0014 (29) Pokój i irij/m jgpgH
IMG40 (4) 34 II. Cele wychowania LITERATURA Bauholiba A., Uniwersalny i swoisty charakter ostateczn
page0042 34 Summa teologiczna Lecz przeciwnie, w każdej zmianie jest przedtem i potem. Lecz przedtem
page0087 4Ś III. Ruch ludności TAEL. II. PŁODNOŚĆ KOBIET Przeciętna roczna liczba urodzeń
page0182 Daleko większym jest w każdym razie przyrost kryminalny okresu II, ile że przeciętna cyfra
BIULETYN METODYCZNY nr 1 (34) II SEMESTR 2015/2016 1 POWIATOWY OŚRODEK DOSKONALENIA NAUCZYCIELI 
BIULETYN METODYCZNY nr 1 (34) II SEMESTR 2015/2016 10 Uczniowie różnią się od siebie nie tylko rodza
BIULETYN METODYCZNY nr 1 (34) II SEMESTR 2015/2016 11 specyficznych właściwości ich myślenia i uczen
BIULETYN METODYCZNY nr 1 (34) II SEMESTR 2015/2016 12 wyjątkowymi” 2 - z jednej strony posiadają
BIULETYN METODYCZNY nr 1 (34) II SEMESTR 2015/2016 13 Na stronie ORE:
BIULETYN METODYCZNY nr 1 (34) II SEMESTR 2015/2016 14Mirosława Dyka -Płonka Tomasz BrachmańskiNauczc

więcej podobnych podstron