CCF20131128004

I

Główne metody badawcze

1. Antropometria

Antropometria (gr. anthropos - człowiek, metreo - mierzyć) jest jedną z podstawowych metod badawczych antropologii. Jest to zespół technik stosowanych w badaniach antropologicznych, który umożliwia zbieranie materiałów.

Antropometria w dosłownym rozumieniu dotyczy cech wyrażanych w skalach interwałowych, cech metrycznych (wyrażanych np. w kg, cm, mm). W znaczeniu szerszym ibejmuje także antroposkopię - a więc ocenę cech wyrażanych w skalach nominalnych, ocenę cech opisowych (np. barwa i kształt włosów, barwa tęczówki oka - określonych za oomocą standaryzowanych skal, wzorców itp.).

W wychowaniu fizycznym, sporcie i rehabilitacji ruchowej największe znaczenie ma somatometria - dział antropometrii zajmujący się pomiarami całego ciała oprócz głowy cefalometria).

Płaszczyzny i linie ciała

Płaszczyzny dzielą ciało w różnych kierunkach i pomagają w orientacji opisów położenia c-jnktów antropometrycznych.

Płaszczyzny strzałkowe przebiegają od przodu do tyłu ciała; płaszczyznę strzałkową „-łożoną w osi głównej ciała nazywamy płaszczyzną pośrodkową - dzieli ciało na dwie r. metryczne części - prawą i lewą.

Płaszczyzna czołowa główna przechodzi przez oś podłużną ciała i dzieli je na część irzednią (brzuszną) i tylną (grzbietową).

Płaszczyzny poziome albo poprzeczne leżą pod kątem prostym do obu poprzednich

o^aszczyzn; dzielą ciało na część górną i dolną.

W antropometrii istotne znaczenie ma jedna z płaszczyzn poziomych - płaszczyzna 'ankfurcka (oczno-uszna) - przebiegająca przez górną krawędź otworu słuchowego i dolną • rawędź oczodołu - pomocna przy prawidłowym ustawieniu głowy.

Linie ciała - miejsca, ślady przecięcia się płaszczyzn z powierzchnią ciała.

Płaszczyzna pośrodkową wyznacza linię pośrodkową przednią i tylną. Jedna z płasz-z~.-zn czołowych wyznacza linię pachową środkową.