CCF2014061620

, * V . o, « WU-.-w -**1 ■* ■

Mikroorganizmy, które biorą udział w procesie technologicznym otrzymywania złota z trudnych do ekstrakcji rud złota, muszą zniszczyć strukturę krystaliczną minerałów siarczkowych lub arsenosiarczkowych w celu uwolnienia miejsc, w których znajduje się złoto. Bioługowanie z użyciem acydofilnych mikroorganizmów prowadzi się w roztworach silnie kwaśnych (pH 1,8-2,7). Ekstrakcja złota cyjankiem odbywa się w środowisku zasadowym (pH>9,5), konieczna jest zatem neutralizacja roztworu po procesie bioługowania.

Roztwór po bioługowaniu jest neutralizowany wapnem w dwóch stadiach:

•    wytrącenie arsenianiu żelaza (III) przez zmianę pH z 2,5 d 4-5

•    zwiększenie pH roztworu do 6-9 przez dodanie kolejnej porcji wapnia

ŁUGOWANIE CYJANKOWEGO ZŁOTA Ten alkaliczny odczyn jest ważny głównie w ługowaniu cyjankowego złota:

2 Au + 4CN' + 0₂ + 2H20 = 2[Au(CN)2]‘ + H₂0₂ + 20H"

4 Au + 8CN' + 0₂ + 2H₂0 = 4[Au(CN)2]" +40H'

W procesie ługowania cyjankowego wykorzystuje się dużą selektywność i trwałość kompleksu złoża. Istnieją dwie metody ługowania cyjankowego złota z surowców o małej zawartości:

•    CIP (usunięcie produktu racji dzięki adsorpcji na węglu aktywnym)

•    RIP ( adsorpcja na żywicach jonowymiennych)

Wady i ograniczenia tej metody:

-    mała rozpuszczalność tlenu w napowietrzanych roztworach, co zmniejsza szybkość ługowania,

-    większe zużycie odczynników ługujących - zużywają się ponieważ ługują się też inne minerały

-    nie można jej stosować do koncentratów miedzi

-    niebezpieczeństwo niekontrolowanego wycieku roztworów zawierających cyjanek.

Do ługowania złota można zastosować również inne odczynniki, takie jak mocznik lub tiomocznik.

ROZTWARZANIE ZŁOTA W TIOMOCZNIKU Jest to proces oksydacyjno- redukcyjny:

Au + 2SC(NH₂)₂ = Au[SC(NH₂)₂⁺ + e'

Kompleks złota z tiomocznikiem jest kompleksem kationowym, w przeciwieństwie do anionowego kompleksu z cyjankiem.

20