CCI2014112309

Swoją aktywność ruchową dzieci początkowych klas szkolnych realizują w jeździe na rowerze, łyżwach, nartach, rolkach, deskorolkach. To trening nie tylko nóg, rąk, tułowia, ale koordynacja ruchów całego ciała. Te elementy znajdują zastosowanie w logorytmice: planowanie, przewidywanie szybkich ruchów, logicznych decyzji, koncentracji, samodzielności itd.

Klasy początkowe to czas zabaw tematycznych, inscenizacji, konkursów, quizów, zgaduj-zgaduli, zabaw o skomplikowanych zasadach wymagających odpowiednich układów, kolejności, tempa.

Spokojniejsze zajęcia, to zabawy w role, loteryjki, krzyżówki, warcaby, szachy, zagadki.

W pierwszej części Zabaw logopedycznych... we fragmentach poświęconych ćwiczeniom logorytmicznym (s. 37—44) i w części drugiej (s. 19-30) podano szereg propozycji ćwiczeń w rozbiciu na:

-    techniki ruchu,

-    ćwiczenia metrorytmiczne,

-    łączenie ruchu z tekstem.

W szkole granice między tymi rodzajami zabaw i ćwiczeń są już bardzo płynne i prowadzi się je właściwie tylko na trzecim poziomie.

Ćwiczenia z 1 i II części Zabaw logopedycznych... będą przydatne nadal przy wprowadzaniu lub utrwalaniu pewnych rodzajów zajęć nie tylko logo-rytmicznych, ale też artykulacyjnych i słuchowych.

Dzieci w klasach młodszych bardzo chętnie śpiewają - niezależnie od swoich możliwości wokalnych. Rodzą się już nawet pierwsze „gwiazdy”. To zupełnie nie przeszkadza aby pozostałe dzieci tworzyły „tło”, chórki, mormorando, klaskanie dłońmi w określonych miejscach, śpiewanie refrenu (czyli przestrzeganie określonego ładu, rytmu, tempa, dykcji). Zabawy spełniają podstawowe warunki ćwiczeń rytmizujących.

Śpiew często łączy się z ruchami całego ciała (np. „fala”) lub tworzeniem zmieniających się układów choreograficznych.

Bardzo prostym ćwiczeniem logorytmicznym jest marsz, w trakcie którego, przy komendzie „raz, dwa, lewa”, dzieci zaciskają ręce:

„raz” - ręka lewa,

„dwa” - ręka prawa,

„lewa” - obydwie ręce zaciśnięte.

Podawanie i chwytanie piłki w zmieniającym się rytmie..

Zaczynamy np. w rytm 1-2

1    - rzucam piłkę i mówię: „raz”

2    - chwytasz piłkę i mówisz: „dwa”

*

Zmieniamy rytm na 1-2 i 3-4

1- 2 rzucam piłkę i mówię: „raz - dwa”

3—4 chwytasz piłkę i mówisz: „trzy-cztery”

*

Zmieniamy rytm na 1-2-3 (rytm walca)

1 - rzucam piłkę i z mocnym naciskiem mówię „raz”

2- 3 chwytasz piłkę i nieco ciszej mówisz: „dwa- trzy”

*

Nadal rytm 1-2-3, ale:

1    - rzucam piłkę i mówię: „raz”

2    - chwytasz piłkę i milczysz

3    - mówisz - „trzy”

Inna (zespołowa) gra z piłką

Potrzebna jest piłka (może być tenisowa). Grupa dzieci wspólnie ustala kategorie, wokół których będzie toczyła się gra, np. zwierzęta, warzywa, kwiaty.

Dzieci tworzą koło, następnie opuszczają ręce. Zabawa zaczyna się od dowolnej osoby stojącej w środku koła. W zależności od ochoty, wymienia ona jedno z haseł ustalonego zbioru, np. „zwierzę”.

Rzuca piłkę do osoby stojącej w okręgu i liczy do 10, w tym czasie dziecko chwyta piłkę i podaje nazwę mieszczącą się w danym zbiorze (kategorii), np. „koń”, jeśli zdąży - jest kolejną osobą rzucającą piłkę i wymieniają hasło, np. „warzywa” itd.

Jeśli nie spełni wymagań - odpada z gry. Wygrywa dziecko, które zostanie jako ostatnie.

Zabawą logorytmicznąjest też słuchanie, wyklaskiwanie i odgadywanie rytmu zawartego w znanych dzieciom wyliczankach, piosenkach, wierszykach. Które dziecko zgadnie pierwsze - (wystukuje, wyklaskuje) „swój” rytm. Jeśli rytm okazuje się trudny do odgadnięcia - dajemy podpowiedzi.

21