Spośród cząsteczek C114, Nll(, 1 FS wybierz te, klnie mają ładunek do dalni zgromadzony na atomie wodoru na tyle duży, że s;j zdolne do wytworzenia wiązania wodorowego z silnie elektroujemnym atomem innei cząsteczki.
Rozwiązanie
H
i 5 I 2.1
H-C-H
I
H
3j0 21
H-N-H
H
Zbyt mała różnica elektroujemności, aby atom wodoru mógł wytworzyć wiązanie wodorowi' z inną cząsteczką.
Dostateczna różnica elektroujemności powo duje gromadzenie się na atomie wodoru na tyl< dużego ładunku dodatniego, że może powstm wiązanie wodorowe.
2,5
2.1
Zbyt mała różnica elektroujemności, aby atom wodoru mógł wytworzyć wiązanie wodorowe z inną cząsteczką.
Cząsteczki którego ze związków: NH3 czy PH3 mają ładunek ujemm zgromadzony na atomie najbardziej elektroujemnym na tyle duży, /i mogą uczestniczyć w tworzeniu wiązania wodorowego z silnie dodatnim atomem wodoru innej cząsteczki?
Rozwiązanie
33) 2,1
H-N-H
I
H
2J 2,1
H-P-H
H
Dostatecznie duża różnica elektroujemności po zwala zgromadzić na atomie azotu cząstkowy l.t dunek ujemny zdolny do wytworzenia wiązano wodorowego.
Atom fosforu nie jest w stanie wytworzyć wi.| zania wodorowego z powodu zgromadzonego im nim zbyt małego ładunku ujemnego.
Spośród związków NH:„ HF, H2S wybierz te, które po skropleniu twoi/,\ wiązania wodorowe.
Rozwiązanie
Zarówno atom azotu jest dostatecznie silnie nulu dowany ujemnie, jak i na atomach wodom są na ly le duże ładunki dodatnio, że cząsteczki Nil moim wytwarzać między sobą wią miim wodomwo
3.0 2.1
II N — II
I
II
<SN
h7 Ni
2,1
.'.iii iwiio .iłom liliom |i".l dosliitcc/inr silnio n.il.i ■ |<iw.uiy ii|riiiiii(>, j<ik i rui atomie wodom gromadzi •.u; im tyle duży ładunek dodatni, /o < /ąstoc/ki III wy lwar/aj.| między sobą silne wiązania wodorowi'.
Ani na atomie siarki, ani na atomach wodom nie gromadzą się na tyle duże ładunki cząstkowe, by czą steczki H2S mogły wytwarzać między sobą wiązania wodorowe.
Wiązania wodorowe powstają przede wszystkim w wodzie w stanie i n klym i stałym, ale także w wielu innych substancjach, na przykład ciekłym amoniaku NH3, ciekłym fluorowodorze HF i wodnym roztworze I. asu octowego CHr,COOH, czyli occie.
t wiesz, że...
W' stępowanie wiązań wodorowych w bardzo istotny sposób wpływa na wła-m iwości związków znajdujących się w komórkach organizmów żywych. Na Iu. ykład cząsteczka DNA będąca nośnikiem informacji genetycznej składa się nici połączonych ze sobą właśnie wiązaniami wodorowymi. Wiązania wodorowe warunkują także odpowiedni kształt cząsteczek białek, a warto wieli. leć, że białko jest aktywne biologicznie tylko wtedy, gdy jego cząsteczka |i zwinięta w odpowiedni kształt. Tak więc bez istnienia wiązań wodorowych w naszym organizmie nie mogłyby prawidłowo działać enzymy.
()kazuje się, że cząsteczki niebędące dipolami też się przyciągają. Na wy-'.h powanie tego rodzaju oddziaływań pierwszy zwrócił uwagę i zaczął pro-w idzie badania nad nimi holenderski fizyk Johannes Diderik van der Waals. /. lego powodu oddziaływania te nazwane zostały siłami van der Waalsa.
Oddziaływania van der Waalsa powstają przypuszczalnie na skutek chwilowych deformacji chmur elektronowych atomów lub cząsteczek poło-/«mych bardzo blisko siebie. Siły van der Waalsa są tym większe, im więk-e są oddziałujące na siebie chmury elektronowe. Siły te są jednak dużo I ibsze od oddziaływań dipol-dipol i mają od nich mniejsze znaczenie.
Występowanie oddziaływań międzycząsteczkowych ma wpływ na wie-wlaściwości fizycznych związku, przede wszystkim na lotność (czyli la-iwość przechodzenia w stan gazowy-łatwość parowania i wrzenia) oraz na rozpuszczalność w rożnych rozpuszczalnikach.
I ,olnose |< •« i hą dobrze nam znana z życia codziennego. 1'owicmy, że
benzyna c/\ alkohol, klon łatwo odparowują z bibuły luli ubrania, są wiązkami I mo I • •loinimi Woda, Moi a oilpaiowuji wolmr| mammc|s,u
Oddziaływał u. i van der Waalsa są najsłabsze spośród oddzla lywań między cząsteczkowych
Lotność /wi,|/ ku określa la
tWOŚĆ j('(|()
przochod/onla w stan (|.i/owy