CCF20120614002

łalności gospodarczej na terenie całej Wspólnoty, stałego i równomiernego rozwoju, umacniania stabilności, szybszego podnoszenia poziomu życia i ściślejszych stosunków między Państwami należącymi do Wspólnoty”, wskazuje na turystykę jako jedno z narzędzi umożliwiających osiągnięcie powyższych celów. W tym dokumencie Rada stwierdza, że przyjmuje do wiadomości wstępne wytyczne dla polityki Wspólnoty w dziedzinie turystyki przedłożone przez Komisję oraz podkreśla potrzebę uwzględnienia potrzeb turystyki w procesie decyzyjnym Wspólnoty, koordynacji działań podejmowanych przez Wspólnotę w odniesieniu do turystyki i potrzebę konsultacji pomiędzy państwami członkowskimi a Komisją. Uchwała upoważniła Komisję do przedłożenia propozycji działań stymulujących dalszy dynamiczny rozwój turystyki.

Natomiast komunikat „Polityka Wspólnoty w dziedzinie turystyki. Wytyczne wstępne”, przedłożony Radzie przez Komisję Europejską został przez nią zaakceptowany. Istotą komunikatu jest określenie obszarów związanych, pośrednio lub bezpośrednio z turystyką, na które powinno zwracać się uwagę przy podejmowaniu i wdrażaniu decyzji.

1.    W zakresie obszaru „swoboda ruchu i bezpieczeństwo” wymienia się środki związane z ułatwieniem przekraczania granic przez turystów i ich uprawnień w czasie pobytu na terytoriach państw członkowskich Wspólnoty. Do środków tych zaliczono: uproszczenie odprawy celnej, ograniczenie kontroli policyjnej na granicach, rozciągnięcie uprawnień ubezpieczeniowych do korzystania z usług medycznych w czasie pobytu w danym kraju, ujednolicenie warunków udzielania pomocy turystom podróżujących pojazdami samochodowymi, którzy ulegli wypadkowi podczas podróży w jednym z państw Wspólnoty.

2.    W zakresie obszaru „ochrona konsumentów ” wskazuje się na konieczność wzmocnienia ochrony turystów przed: wadami usług oferowanych przez biura podróży; stosowaniem niewłaściwej reklamy dotyczącej jakości świadczonych usług oraz nie ostrzeganiu, że pobyt w danej miejscowości może prowadzić do zagrożenia ich bezpieczeństwa.

3.    W obszarze „warunki podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej” ustanowiono, że rozwojowi wspólnego rynku usług turystycznych mają służyć działania podejmowane w takich dziedzinach, jak: realizacja prawa do prowadzenia działalności gospodarczej; swobody świadczenia usług turystycznych w dowolnym państwie członkowskim; szkolenie zawodowe i wzajemne uznawanie kwalifikacji; pomoc fmanso-wa ze strony Europejskiego Funduszu Socjalnego; rozszerzenie sezonu turystycznego poprzez zmianę rozkładu wakacji szkolnych i urlopów pracowniczych; ujednolicenie stawek podatku VAT od usług turystycznych.

4.    W obszarze „transport” podkreślono, że dla rozwoju turystyki ma on istotne znaczenie. Turystyka wymaga przemieszczania się, co zobowiązuje państwa członkowskie do podejmowania działań mających na celu poprawę połączeń komunikacyjnych oraz rozwój infrastruktury transportowej.

5.    W obszarze „rozwój regionalny” zwrócono uwagę, że turystyka jest jednym z sektorów gospodarki, który może pomóc w rozwoju uboższych regionów na przykład poprzez promocję turystyki w tych regionach uboższych, ale posiadających potencjał turystyczny. Wspólnota stwarza możliwość uzyskania wsparcia finansowego na realizację projektów rozwoju turystyki na terenach wiejskich. Pomoc taką można uzyskać ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz Europejskiego Funduszu Doradztwa Rolniczego i Gwarancji.

6.    W zakresie obszaru „ochrona europejskiego dziedzictwa przyrodniczego i kulturalnego” stwierdzono, że zanieczyszczenie i zniszczenie środowiska naturalnego to największe przeszkody dla rozwoju turystyki, ponieważ przyczynia się ona do dewastacji środowiska. Podejmowane przez Wspólnotę działania na rzecz ochrony środowiska przynoszą korzyści przemysłowi turystycznemu, a konieczność uwzględniania w rozwoju turystyki potrzeb i uwarunkowań związanych ze środowiskiem powoduje, że strategicznym celem polityki turystycznej staje się zrównoważony rozwój turystyki (sustainable tourism). Termin ten odnosi się do wszystkich form turystyki, które w długim okresie pozostają w harmonii z przyrodniczym, społecznym i kulturalnym środowiskiem.

W „Wytycznych wstępnych” zwrócono uwagę na potrzebę prowadzenia aktywnych działań na rzecz rozwoju turystyki w państwach członkowskich oraz dokonania wyboru kwestii priorytetowych, które powinny być rozwiązywane przez skoordynowanie polityki turystycznej na szczeblu krajowym, jak i wspólnotowym. Jednak działania Wspólnoty nie powinny obejmować kwestii, z którymi łatwiej sobie poradzić na poziomie krajowym czy regionalnym. Cele, które nie mogą być skutecznie osiągnięte przez państwa członkowskie, powinny być realizowane na szczeblu Wspólnoty. Do takich celów zaliczono:

161