Podstawą do opracowania procesu technologicznego są: dane konstrukcyjne, program produkcyjny, dane o materiałach i półfabrykatach oraz dane o parku maszynowym.
Ważnym zagadnieniem ze wzglądów ekonomicznych jest analiza technologiczno-ści konstrukcji. Przez pojęcie technologiczność konstrukcji należy rozumieć takie zaprojektowanie maszyny i jej zespołów oraz części - z zachowaniem celowej dokładności i jakości - aby koszt jej wykonania w warunkach danego zakładu produkcyjnego był możliwie najmniejszy. W rozważaniach o tym, które z wielu możliwych rozwiązań konstrukcyjnych jest pod względem technologicznym najkorzystniejsze należy uwzględnić przede wszystkim:
• wielkość produkcji,
• posiadane środki produkcji,
• możliwości tzw. kooperacji, to znaczy uzyskanie niektórych zespołów lub nawet pojedynczych części z innych wyspecjalizowanych zakładów.
Aby zrozumieć znaczenie wielkości produkcji, rozpatrzono dwie wersje konstrukcji korpusu (rys. 2.1); na przykład taniej można wykonać spawany pojedynczy egzemplarz danego przedmiotu (rys. 2. Ib). Przy wytwarzaniu kilku lub kilkunastu sztuk, może się okazać, że koszt korpusu wykonanego w postaci odlewu (rys. 2.la) będzie mniejszy w wyniku rozłożenia się kosztu modelu i skrzynek rdzeniowych na większą liczbę przedmiotów.
Wpływ środków produkcji na technologiczność konstrukcji można wyjaśnić na przykładzie zespołowego koła zębatego (rys. 2.2), które może być wykonane jako jednolite (rys. 2.2a) albo składane (rys. 2.2b). Jeśli zakład wytwórczy nie ma dłutownic do kół zębatych, to rozwiązaniem technologicznie poprawnym jest tylko koło składane, chociażby rachunek kosztów wskazywał, że koło jednolite jest tańsze. Gdy różnica kosztów okaże się na tyle duża, że usprawiedliwi zakup dłutownicy, wówczas można przyjąć kryterium małych kosztów wytwarzania.