choroszy02

Rys. 15.40. Urządzenie do kopiowego toczenia stożków na rewolwerówce z głowicą o osi poziomej

nastawić na żądane pochylenie stożka. W czasie toczenia palec 3 przesuwa się po wzorniku na skutek przesuwu wzdłużnego głowicy rewolwerowej i odsuwa nóż 4 od przedmiotu w wyniku obrotu głowicy. Rzadziej jest stosowana tylko metoda polegająca na odpowiednim skręceniu suportu poprzecznego. Tylko niektóre bowiem tokarki rewolwerowe ciężkie mają suport rozwiązany w podobny sposób jak tokarki ogólnego przeznaczenia, tzn. że sanie narzędziowe są skrętne i dają się ustawić pod odpowiednim kątem.

Jak już wcześniej wspomniano, na tokarkach wielonożowych również można obrabiać stożki, przy czym krótkie powierzchnie stożków są wykonywane za pomocą noży kształtowych z suportu poprzecznego, natomiast powierzchnie długich stożków wykonuje się za pomocą wzornika sterującego nożem osadzonym w suporcie wzdłużnym. Tokarka jest przy tym wyposażona w dwa wzorniki: główny i pomocniczy (rys. 15.41). Pierwszy steruje nożami 1 i 2, drugi natomiast nożem 3, który wykonuje stożek.

Obróbkę zgrubną i kształtującą powierzchni brył obrotowych o tworzących krzywoliniowych można wykonać zarówno na obrabiarkach SN, jak i na wszystkich obrabiarkach należących do grupy tokarek za pomocą:

a)    noży kształtowych, których krzywoliniowa krawędź skrawająca odpowiada żądanemu kształtowi tworzącej obrabianego przedmiotu,

b)    noży zwykłych prowadzonych według wzornika,

c)    toczenia obwiedniowego,

d)    przyrządów do toczenia kształtowego bez wzorników,

e)    na frezarkach.

Rys. 15.41. Schemat obróbki powierzchni stożkowej na tokarce wielonożowei

Dwie ostatnie metody stosuje się wówczas, gdy park obrabiarkowy nie jest zautomatyzowany, a program produkcji jest duży. Na rysunku 15.42 przedstawiono schemat obróbki powierzchni kulistej za pomocą przyrządu. Ruch obrotowy uzyskuje przedmiot obrabiany od wrzeciona tokarki, natomiast ruch posuwowy ostrza noża realizuje przyrząd. Ostrze noża 1, zamocowanego na imaku 2,