choroszy56

Rys. 16.26. Rozwiertaki do obróbki otworów stożkowych

Rys. 16.27. Fazy wytwarzania otworów stożkowych

(rys. 16.26c) są zbliżone swym wyglądem do rozwierta-ków, którymi wykańczamy otwory cylindryczne.

Do obróbki otworów stożkowych o średnicach większych można zastosować omówione w p. 15.5.2 toczenie szerokim nożem, którego krawędź skrawająca pokrywa się z tworzącą stożka, lub obróbkę przy skręconych saniach narzędziowych tokarki kłowej (rys. 16.28). Pierwsza metoda może być zastosowana do obróbki stożków krótkich o długości tworzącej nie przekraczającej 30 mm, natomiast druga do stożków o dowolnym kącie wierzchołkowym, lecz o wysokości nie większej od długości największego przesunięcia sań narzędziowych.

Rys. 16.28. Toczenie otworu stożkowego przy skręconych saniach narzędziowych na tokarce kłowej

Obróbkę stożków wewnętrznych można wykonać również na innych obrabiarkach. Na rysunku 16.29a przedstawiono toczenie otworu stożkowego na tokarce rewolwerowej za pomocą imaka suwakowego z podstawką 1, którą można pochylić pod żądanym kątem. Na rysunku 16.29b pokazano toczenie stożka wewnętrznego nożem zamocowanym w specjalnym imaku umieszczonym na głowicy rewolwerowej i sterowanym wzornikiem 2, umieszczonym na saniach suportu. Imak ma prowadnice umożliwiające poprzeczny ruch jego przedniej części. Palec 1 na tej części imaka jest dociskany do wzornika sprężyną 3. Obróbkę dużego otworu stożkowego na wiertarko-frezarce za pomocą specjalnego suportu zamocowanego na

tarczy wrzeciennika przedstawiono na rysunku 16.30. Suport 1 osadzony w osi A-A wrzeciona ma prowadnicę 2 dla suwaka 3 pochyloną względem osi otworu pod kątem pochylenia tworzącej stożka. Przesuw suwaka 3 z nożem 4 w kierunku a odbywa się w wyniku zastosowania śruby pociągowej, na końcu której osadzono kółko palcowe 5 z pewną liczbą wystających kołków. Suport 1, obracając się dookoła osi A-A, natrafia