C

Rys. 2

części, staranne, przemyślane formowanie ich przed sklejeniem i bardzo uważne dopasowywanie przylegających do siebie detali.

Mniej zaawansowanym stanowczo odradzam wykonania wnętrza kabiny i wypuszczonego podwozia. Sklejenie osłony kabiny z tworzyw przezroczystych jest praktycznie niemożliwe. Należałoby wykonać odpowiedni wzornik (kopyto) oraz matrycę i tłoczyć osłonę na gorąco, co wymaga dużej wprawy. Podwozie główne chowa się w bardzo skomplikowany sposób - goleń podnoszona jest do przodu u ćwierćobrotem koła i równoczesnym skośnym wejściem we wnęki. Zresztą rasowy samolot z wypuszczonym podwoziem traci na wyglądzie.

Z materiałów dodatkowych do montażu będą potrzebne: tektura o grubości ok. 1 mm, drut stalowy 0,5-0,7 mm, szpilki oraz dwa kawałki korka; z narzędzi: ostre nożyczki, szczypce uniwersalne, linijka oraz skośnie ułamane kawałki żyletek lub ostry nóż modelarski czy skalpel.

Do prawidłowego wykonania modelu należy użyć przynajmniej trzech rodzajów kleju: butaprenu lub podobnego do klejenia na styk; kleju nitrocelulozowego - do uzyskania sztywnej spoiny oraz wiko-2-3/1995 r.

iu czy innego emulsyjnego do klejenia dużych powierzchni.

OPIS BUDOWY

Model wykonujemy zgodnie z numeracją części, nie jest to jednak regułą. Cały arkusz nr VIII naklejamy na tekturę, numery części wymagających podklejenia z innych arkuszy są podkreślone.

Budowanie kadłuba jest podobne do innych, a więc oklejanie sklejek poszczególnych segmentów wokół wręg, doszlifowanie płaszczyzn styku przed sklejeniem. Różnica polega na tym, że od trzeciego segmentu oś symetrii kadłuba ulega załamaniu i tej spoinie należy poświęcić szczególną uwagę.

Wykonując osłonę kabiny z kartonu, warto zrobić jej ożebrowanie, wzorując się na rys. 1, na którym uwidocznione są wręgi oraz ożebrowanie całego modelu.

Rdzeniem całej konstrukcji jest płyta (cz. 21 a) wzmocniona elementami ożebrowania, której wykonanie i części składowe przedstawiono na rysunkach 3, 4, 5. Wskazana jest najwyższa dokładność w ustaleniu jej symetrii względem kadłuba.

Sklejając centralną część płata oraz gondole silników w miejscach, gdzie stykają się krawędzie sklejek, posługujemy się wąskimi (4--5 mm) paskami cienkiego, lecz możliwie sztywnego papieru, naklejanymi na grzbiety dźwigarów. Ułatwi to znakomicie montaż. Sklejki te wzorcowo zamieszczone są na ark. III i oznaczone symbolem X.

Montując skrzydła i uste-rzenie pamiętajmy, że skrzydła mają kąt wzniosu ujemny -3 , podobnie uste-rzenie poziome. Stateczniki pionowe, odchylone są od pionu o 6 na zewnątrz. Przy wykonywaniu stateczników pionowych trzeba uwzględnić fakt, że ich przedłużenia (cz. 42 LiP), zawierające wyrzutniki ładunków zakłócających - w przeciwieństwie do stateczników -usytuowane są pionowo.

Montaż gondol silnikowych pokazano na rys. 6. Główną podłużnicę (cz. 29a) zamieszczono na ark. VIII w jednym egzemplarzu, a więc trzeba wykonać jej bliźniaczą kopię.

Do dysz wylotowych, przed przytwierdzeniem pierścieni (cz. 37), wklejamy do wewnątrz zwinięte w rulon sklejki (cz. 36a).

Konstrukcję podwozia przedstawiamy na rysunkach objaśniających.

Wykonanie kół z tektury jest trudne i mało efektowne, lepiej pozyskać gotowe ze zniszczonych zabawek. Elementy zawieszenia podwozia wykonujemy z drutu, posługując się wzorami w skali 1:1 na arkuszach IV i VIII.

Sondę dziobową robimy z drutu i kalki technicznej, zwiniętej wokół niego wg wzoru II na ark. VIII.

Antenki na skrzydłach i statecznikach sporządzamy ze szpilek pomalowanych na szaro i umieszczonych w odpowiednich miejscach. Osłonę termo-namiernika (cz. 69) wzór IX na ark. I wykonujemy z przezroczystego tworzywa i osadzamy w obudowie (cz. 69). Podobnie postępujemy z osłoną zasobnika spadochronu, wzór VIII na ark. II, przy czym tę ostatnią malujemy na czarno.

Światła pozycyjne na skrzydłach (w. ii) możemy wykonać ze szpilek z kolorowymi łebkami - lewe czerwone, prawe - zielone.

Niepożądane szczeliny i ewentualne ubytki wypełniamy szpachiówką, sporządzoną z talku (zasypka) i lakieru nitro. Po wyschnięciu i przeszlifowaniu szpachlówki, miejsca te pokrywamy odpowiednio dobraną farbą. Wnętrza osłon wlotu powietrza i dysz wylotowych, w miejscach nie pokrytych, uzupełniamy odpowiednim kolorem.

Nie zachęcam do malowania gotowego modelu lakierami typu nitro - mogą puścić spoiny klejone butaprenem. Użyjmy raczej szybko schnącego lakieru bezbarwnego ftalowego lub innego na podobnej bazie. □ MAŁY MODELARZ - 3