DSC00220 (19)

składową zachodnią, zgodną z kierunkiem przemieszczania się cyklonu i określających go izobar. Za Cząstką powietrza uczestniczącą w ruchu cyklonalnym w tej części układu podążają w tym samym kierunku wschodnim izobary cyklonu. Obserwując te ruchy z, powierzchni Ziemi, zauważymy, że cząstka pozostaje wdanej pozycji względem izobar nieco dłużej, niżby to wynikało z jej ruchu wokół ośrodka cyklonalnego, zgodnie z regułami wiatru gradientowego. Izobary usiłują „dogonić" wiatr gradientowy. Na prostopadłej do toru cyklonu kierunki wiatru gradientowego i kierunek ruchu izobar nakładają się dokładnie na siebie. Tam też najwyraźniejszy jest efekt wiatru izallobarycznego, polegający na tym, że krzywizny torów cząstek powietrza stają się mniejsze od krzywizny izobar. Tory cząstek powietrza „wyprostowują się". W przypadku, gdyby u = v, byłyby one liniami prostymi.

Przeciwny efekt powstaje po lewej stronie toru ośrodka poruszającego się cyklonu, tj. w jego północnej części. Krzywizny torów cząstek powietrza stają się tam większe od krzywizn izobar.

Krzywizny torów cząstek powietrza i izobar nie różnią się tylko tam, gdzie izobary są prostopadłe do toru ośrodka cyklonu, ty wzdłuż tego toru. Mówimy, że trajektorie ruchu, izobary i tzw. linie prądu pokrywają się.

Unią prądu nazywa się taką krzywą do które] w każdym punkcie styczne są wektory prędkości.

■■■MBHMaMBNMMBHNMHMHMKffiHtttMiMKiMMUMHHMRSntMUHHBBHUHBanHIBMIHi

W niestacjonarnym układzie antycyklonalnym, na prawo od toru ośrodka układu, krzywizny trajektorii cząstek powietrza powiększają się w porównaniu z krzywiznami ruchu stacjonarnego, na lewo od toru — krzywizny maleją (rys. 6.8).

Dalsze rozważania nad ruchem niestacjonarnym wykazują, że w bruździe niskiego ciśnienia krzywizny torów cząstek powietrza są mniejsze od krzywizn izobar; najbardziej zmniejszają się one w osi bruzdy. W przemieszczającym się klinie wyżowym krzywizny powiększają się, a największe zmiany występują na osi klina.

Prędkości wiatru izallobarycznego nie są wielkie, mogą one osiągać wartości rzędu 5 m/s. Większe prędkości izallobaryczne obserwuje się czasem w szybko przemieszczających się niżach, zwłaszcza w cyklonach tropikalnych.