DSC00227

orcyna

floroglucyna

benzydyna

IV

\

k

a

i

j

I

Rys. 7.9. Związki aromatyczne stosowane w reakgach barwnych na cukry

tatewlt 7.10. Próba z tymolem

Zasada: Dodatnią próbę z tymolem również dają wszystkie cukry, zarówno wolne J jak i związane. Roztwory tymolu są trwalsze od roztworów a-naftolu i dlatego I wygodniejsze w użyciu. Specyficzność tej próby jest taka jak próby Molischa.

| Wykonanie: Do 1 ml roztworu glukozy dodać 4 krople 3% etanolowego roztworu I tymolu i około 2 ml stężonego roztworu HC1. Wstawić do wrzącej łaźni wodnej na I 5 min. Ciecz zabarwia się na czerwono.

Ćwiczenie 7.11. Próba Seliwanowa z rezorcyną na ketozy

I W reakcji tej barwny związek z rezorcyną daje hydroksymetylofurfural, powstający I dużo łatwiej z ketoz niż z aldoz pod wpływem działania kwasu solnego. Próba ta I pozwala więc na odróżnienie ketoz od aldoz, ponieważ w obecności 3-krotnie I rozcieńczonego roztworu HC1 tylko ketozy ulegają odwodnieniu w czasie ogrzewa-§ nia w temp. 100°C przez 30 sekund.

i Wykonanie: Do 1 ml roztworu fruktozy lub glukozy dodać 2 ml roztworu HC1 1 (rozcieńczonego 1:1) i 3 krople 2% etanolowego roztworu rezorcyny. Po zmieszaniu I wstawić do wrzącej łaźni wodnej. W obecności ketozy w ciągu 30 s powstaje I czerwonołososiowe zabarwienie. Po dłuższym ogrzaniu barwa czerwona może wy-I stąpić i przy innych cukrach. Roztwory aldoz krótko ogrzewane nie ulegają I zabarwieniu. Oprócz fruktozy dodatni odczyn dają sacharoza i inulina, a więc cukry I złożone, w których znajduje się cząsteczka fruktozy.

i twaga: W przypadku dużej ilości fruktozy, w próbie tej wypada osad, rozpuszczal-I ty w alkoholu amylowym i barwiący go na kolor czerwony.