CK,OH
sacharoza
(gluko.ptranozyclo- fruktofuranozyd)
H
'°\H (OH) r w ^,
OH (H)
Sprzęt
polarymetr
waga analityczna
łaźnia wodna
zlewka 500 cm3
2 kolby Erlenmayera 50 cm3
cylinder 10 cm3
pipety 10 cm3 - 2 szt.
Materiał
sacharoza in subst.
H/£ °\OH (CH.OH:
HO >j--f CH.OH (OH.
OH H fruktoza (fruktopiranoza)
Wykonanie
Odważyć z dokładnością do 0,01 g 20g sacharozy i rozpuścić w 180 cm3 wody destylowanej, dodać 10 cm3 6 mol/l HCI. Dokładnie wymieszać i następnie pobrać do kolby Erlenmayera 20 cm3 roztworu. Pobraną próbkę' zmiareczkować 2 mol/l NaOH do uzyskania' oddziaływania zasadowego wobec fenaloftaleiny. Przygotować drugą próbkę roztworu, do którego dodać określoną uprzednio ilość 2 mol/l NaOH, ale już bez fenaloftaleiny!
Tak przygotowanym roztworem napełnić rurkę polarymetryczną i odczytać w polarymetrze kąt skręcenia płaszczyzny światła spolaryzowanego. Pozostały roztwór sacharozy wstawić do łaźni wodnej o
temperaturze 60°C (333 K). Co 10 minut pobierać nową próbkę z przetrzymywanego w łaźni wodnej roztworu, zobojętnić 2 mol/l NaOH i po ochłodzeniu do temperatury 20°C (293 K) zmierzyć kąt skręcenia płaszczyzny światła spolaryzowanego. Obliczyć skręcalność dla poszczególnych próbek badanego roztworu.
Podać czas, po którym nastąpiła hydroliza roztworu sacharozy. Wyniki badań zestawić w tabeli.
r 120
Wartość a i obliczonych [aj0 podczas hydrolizy roztworu sacharozy
Czas (w minutach) |
a |
r -i20 a 100 H i i g |
gdzie:
I - długość rurki polarymetrycznej, c - stężenie sacharozy w % objętościowo-wagowych.
n
Metoda polega na oznaczeniu części substancji organicznych, która nie rozpuszcza się podczas gotowania^ w mieszaninie kwasów oraz po ekstrakcji alkoholem i eterem. Oznaczony w ten sposób błonnik nosi nazwę włókna_surowego.
Odczynniki
mieszanina kwasów - 75cm3 70% CH3COOH i 5 cm3 stężonego HN03 12 g CCI3 COOH alkohol etylowy eter etylowy
kolba z doszlifowaną chłodnicą zwrotną cylinder pomiarowy o poj. 100 cm3
171