chemicznymi.
być przyczyną stłuszczenia wątroby. Choroba objawi umiarkowanie zwiększoną aktywnością AST i ALT, aktywności GGT i niekiedy zwiększoną aktywności uszkodzenie wątroby, podobnie jak zapalenie wirus0^ prowadzić do marskości ze wszystkimi charakterystyk i t^' >L\
20.3.4.
szczególne funkcje tego narządu i charakterystycznych zmiak^S^ wywoływanych przez dany lek lub substancję toksyczną. i
substange toksyc^^^cO.
Działanie hepatotoksyczne ma wiele substancji chemicy W tym ostatnim przypadku objawy zwykle cofają sjT^h \ podawania leku, niemniej jednak wymagana jest szczegóL ^ % , makoterapeutyczna, zwłaszcza u pacjentów z chorobami °5(r uszkodzenie wątroby rozpoznaje się na podstawie badań^ r°*)y,<|)^
powodowanych przez niektóre leki w tab. 20.3.
Tabela 20J.
Typ uszkodzenia wątroby wywoływany przez leki i substancje toksyczne
Substanqa/!ek |
Zmiany martwicze |
Zaburzenia metaboliczne | |
Tetrachlorek węgla |
+ | ||
Muchomor sromotnikowy |
+ | ||
Kwas acetylosalicylowy |
+ | ||
Chlorotetracyklina |
+ |
+ | |
Cyklofosfamid |
+ | ||
Erytromycyna | |||
Chelaton |
+ |
+ | |
Izoniazyd |
+ |
+ | |
Metotrcksat |
+ | ||
Nitrofurantoina |
+ | ||
Tioacetamid |
+ | ||
Tolbutamid |
+ |
20.3.5.
Nowotwory wątroby
Pierwotne nowotwory wątroby najczęściej powstają w wyniku proliferacji komórek miąższowych, a ich przyczyna nie jest całkowicie wyjaśniona. Uważa się, iż czynnikiem uczestniczącym w etiopatogenezie mogą być wirusy (HBVj
• karcynogeny chemiczne, przewlekły alkoholizm oraz j„oc „/Cbicgu marskości wątroby. Wyniki rutynowych badań
fl'cZc'v li być prawidłowe, częściej jednak wykazują zmiany
^iciy'vl^kaHczncj* Stosunkowo rzadko, zwłaszcza w początko-hv ujawniają się zaburzenia funkcji metabolicznych wątro-p/^(i^ ch°r° yfo i swoistym wskaźnikiem pierwotnego raka wątroby jest "" .a-fetoproteiny w osoczu powyżej 500 gg/1. U osób
tl'°^jku" ra^a P*crwotnc8° wątroby obserwuje się znaczne ofiyPa i ąst i ALT, a w przypadku powikłania cholestazą
v tW Y . «. i it . « .1
v.
o-fetoproteiny nie przekracza 10 pg/1, zwiększenie do w niezłośliwych chorobach wątroby i dróg żółciowych Kel1 potf^j przewlekłe, marskość, żółtaczka mechaniczna), w przerzu-wątroby, w innych nowotworach przewodu pokarmowego, i° ' kobiet w okresie ciąży. Duże zwiększenie, oprócz hepatoma, Ą w <*ć potworniaki jądra i jajnika oraz nieprawidłowa ciąża.
diagnostyczne wiąże się z innymi białkami płodowymi, np.
V3 oraz z izoenzymami fosfatazy alkalicznej i aldolazy
Ar ferryty*11
A)-
P6’ |^ wątrobowa
°*’sCr]ooowy, masłowy, Walerianowy) oraz pochodnych metioniny i merkaptanu.
iprop' Te os
je, występujące w wydzielinach i powietrzu wydechowym, są przyczyną
encefalopatii i śpiączki wątrobowej są złożone. Mogą one wynikać Ifld^wwania czynników toksycznych, powstających lub nie transformowa-V chorej wątrobie, a także z zaburzeń przewodnictwa nerwowego pod 'eh 'v gnian stężenia niektórych substancji endogennych. Takim czynnikiem nY© niewątpliwie zwiększone stężenie NH3 we krwi i w płynie ^.rdzeniowym (zahamowany cykl mocznikowy) oraz jego następstwa: "'ifwica metaboliczna i hipokaliemia. U chorych z encefalopatią wątrobową się zwiększenie stężenia kwasów tłuszczowych o krótkich łańcuchach wy,fl
matnie, w;----__
oochodne fenolowe, powstające w przemianach tyrozyny i fenyloalaniny i; Dffe\vodzie pokarmowym. U osób zdrowych są one estryfikowane w wątrobie i wydalane z moczem. Zwiększenie stężenia aminokwasów aromatycznych: tyro-jyny, fenyloalaniny i tryptofanu może być źródłem zaburzonej biosyntezy takich nenroprzekaźników, jak: dopamina, noradrenalina lub serotonina. Stąd też rozwojowi encefalopatii, zwłaszcza u chorych z uszkodzeniem wątroby, sprzyja dieta bogatobiałkowa i krwotoki wewnętrzne (nasilony katabolizm białka), podawanie soli amonowych (NH3) oraz metionina i niektóre leki.
Badania laboratoryjne u chorych z encefalopatią wątrobową mają ograniczone znaczenie. W diagnostyce może być wykorzystane oznaczanie stężenia amoniaku we krwi tętniczej, z reguły zwiększone proporcjonalnie do ciężkości choroby. We krwi zwiększa się stężenie oktopaminy, merkaptanu i tyraminy, wydalanych następnie z moczem. Złym wskaźnikiem prognostycznym jest
Ljjskterystycznego cuchmenia (foetor hepaticus). Toksyczne działanie wywiera-
313