DSC00164

Ćwiczenie 197. Oznaczanie progu pobudliwości mięśniu i nerwu

Próg pobudliwości jest siarą pobudliwości tkanek. Porównywanie wielkości togo progu Jest oprócz ehronaksjometrll jedną z poda lawowych metod oznaczania pobudliwości. la słabsza jest podnieta wyzwalająca reakcją ze strony drażnionej tkanki, tym większa jest pobudliwość tej «*wnw.

Materiał

żaba, zestaw preparacyjny, płyn fizjologiczny dla żab, płytki Pe-triego, nici, pałeczki szklane, stymulator lub aparat saneczkowy, a-kumlator, elektrody, przerywacz.

yyircnmTiie

Przygotowujemy preparat mięśniowo-nerwowy (patrz ćwiczenie 194) 1 kolejno drażnimy mięsień, najpierw, bezpośrednio układając mięsień na elektrodach, a potem pośrednio, układając na elektrodach nerw. Każde z drażnień rozpoczynamy od stosowania podniet najsłabszych, np. rzędu 0,2-0,5 V ze stymulatora, lub też przy znacznym odsunięciu cewki wtórnej od pierwotnej aparatu saneczkowego. Stopniowo zwiększamy siłę prądu, wyszukując, taką najsłabszą podniecę,.która wywołuje - do-, strzegalpy skurcz mięśnia. Podnieta ta jest. podnietą progową. Hotu-jemy odległość .cewek od. siebie lub siłę prądu progowego ze stymulatora, osobńo dla mięśnia 1 dla nerwu. Ponieważ . prąd indukowany przy włąozanlu 1 wyłączaniu działa różnie silnie, próg pobudliwości oznaczamy zarówno dla prądu włączenia, jak i wyłączenia (prąd Indukowany z cewki jest silniejszy w momencie przerywania obwodu - prąd wyłączenia). Stwierdzamy, że przy drażnieniu bezpośrednia, dla wywołania skurczu mięśnia, trzeba użyć silniejszego prądu niż przy drażnieniu mięśnia przez nerw. Hiższy jest więo próg pobudliwości dla nerwu w porównaniu z mięśniem. Serwy są bardziej pobudliwe.