Metoda Mohra polega na bezpośrednim miareczkowaniu obojętnego roztworu zawierającego jony Cl-, mianowanym roztworem azotanu(V) srebra w obecności chromianu(VI) potasu jako wskaźnika.
Ag++CF-> AgCI^
Po całkowitym wytrąceniu jonów Cl-,jony Ag+ reagują z chromianem(VI) (wskaźnik), wtedy zabarwienie roztworu zmienia się z żółtego na czerwonobrunat ne, co wskazuje końcowy punkt miareczkowania
2 Ag+ -ł-CrOij- —> Ag2Cr04|
Chlorek srebra i chromian(VI) srebra różnią się iloczynem rozpuszczalności (^AgCI-l>6 10-l0,//'Ag7crO4 =2-10—12). Chromian(VI) srebra jest związkiem lepiej rozpuszczalnym w wodzie niż chlorek srebra( ich rozpuszczalności wynoszą
odpowiednio *Ag2cr04 = y Ag2^‘°4 , xAgC| = ^/rAga ), dlatego najpierw wy
trąca się AgCI.
Metodą Mohra można oznaczać chlorki w roztworach o pH 6,5 - 10,5. Jeśli roztwór wyjściowy jest kwaśny, to zobojętnia się go najpierw wodorotlenkiem sodu wobec fenoloftaleiny, następnie dodaje się rozcieńczonego roztworu kwasu octowego do odbarwienia wskaźnika. Oznaczeniu jonów chlorkowych przeszka dzają: węglany, fosforany(V) i inne aniony, które tworzą zjonami Ag(l) w środowisku obojętnym rozpuszczalne związki.
Odczynniki:
• AgNO, - mianowany roztwór o stężeniu 0,02 mol/dnr’
• K,Cr04 - roztwór 5%
Odmierzyć pipetą 10 cnv’ badanej próby, przenieść do kolby stożkowej, dudm około 1 cm' chromianu(VI) potasu i miareczkować mianowanym roztworem n lanu(V) srebra do zmiany barwy z żółtej na czerwonobrunatną.
Obliczenie wyników:
Ag+ +Cr-» AgCU
Z równania reakcji wynika, że 1 mol jonów Ag reaguje z I molem jonów Cl
cr
fĄgNOa ■ '-AęNOa.; ^ęr w óbic] 1000
/i,/*
M = 35,45 [g/mol]
cAiiNO^- stężenie roztworu AgNOj [mol/dm ] . >
vAgNO-j - objętość roztworu AgNCF użytego do miareczkowania [cm1]
Obliczając zawartość chlorków w 1 dm’ badanej próby korzystamy ze wzoru:
, _cA^03 vAeN03 'Mcr
Cl 10
Oznaczanie chlorków' metodą Volharda
Oznaczanie chlorków w obecności metali hydrolizujących np. żelaza(lll), glinu(III) oraz w obecności węglanów, fosforanów(V) czy szczawianów jest niemożliwe przy pH 6,5-10,5. W takich przypadkach można oznaczać chlorki w środowisku kwaśnym metodą Volharda. W metodzie tej wytrąca się chlorki wprowadzając nadmiar mianowanego roztworu azotanu srebra. Niezwiązane jony srebra odmiareczkowuje się mianowanym roztworem tiocyjanianu amonu (rodanku amonu). Wskaźnikiem są jony żelaza(lll) pochodzące z zakwaszonego roztworu siarczanuj!) amonu i żelaza(lll) (o tradycyjnej nazwie ałunu żelazowo-amonowego-FeNH4(S04)2’ /iH20). Po wytrąceniu całej ilości jonów Ag(l) pierwsza kropla nadmiaru dodanego roztworu tiocyjanianu tworzy z jonami żelaza(III) czerwony kompleks Fe(SCN)"+.
217