DSC00432 (10)

KOBIKTY W ŻYCIU TOWARZYSKIM

XU1I

kreślonych _toc * znajdziemy „domowej    ■—~

W tymże kręgu społecznym stosunek towarzyski

pochopność do przydługich biesiad i obfitych liba~ cyj, do niewybrednych i swawolnych żartów. Tra-dycyjny obyczaj wciąż jeszcze ogranicza żywy^*3 _Ł-udział niewiast w życiu towarzyskim, choć uczest- ę ₀ ^ niczą one w biesiadach i tancacp. *. Nie wino, wy- _v brędne i drogie, ale rodzime ' mVo utrzymdje się na stołach. W Rejowych Fighkach. w z grubsza rymach Otwinowskiego • obrazki z życia szlachty najliczniejszej,

tj. nie znającej zagranicy, rubasznej a hulaszczej

i długo przebywa w ustronnym Knyszynie lub w, nie. Stąd też życie umysłowe i artystyczne wyv żuje teraz znamiona niebezpiecznej rozlewie i płynności, zbyt wiele w nim waży pomyślny wydarzeń i człowiek naprawdę wybitny. Nie krW nie ono i nie pogłębia się w żywotnych instytucją i miejskich ośrodkach, ale — rzekłbyś — rzemwl nym dyszlem wędruje za tymi jednostkami od Kij kowa do Dunajowa, od Szydłowca do Żurowi i W olborza, od Lewartowa i Pińczowa do Wiewaj ki, Tykocina, Czarnolasu i Zamościa.

do kobiet zmienia się nieco w duchu owej rycersko mieszczańskiej galanterii, do której ongiś w Krako- , wie przywykali i wyraz jej dawali w miłosnych ip utworach tylko studenci i dworzanie. Teraz i po- \ spolita szlachta, rozsiana po dalekiej prowincji, na tenże sposób wyraża swoje afekty. Wiernym odbiciem tej właśnie strony życia obyczajowego są znów erotyki Otwinowskiego.

Kontakty z zagranicą, Wstrząsy i przemiany z doby renesansu, ponawiające się w ciągu przeszło stu

*    Por. u Anonima-protestanta (Otwinowskiego) wiersze nr 77, 91.

*    — zwłaszcza nr 64, 91, 92 (wyd. Bibl. Pis. Pols. Ak. Um.

⁷ Osobny rozdział o Życiu rodzinnym i towarzyskim —--------------    ,_ w XVI w. zamieścił A. Bruckner w Dziejach kultury pot-

wej, do obrony i umocnienia zdobytych przywileje! ^ _(L „ | _wyd x WalS2awa im Ł sj__l03h gęsto

Nurt tradycyjny. Skutkiem tego wśród szeroką kręgów tzw. wyższych warstw społeczeństwa pj zewnętrznym polorem nowoczesnej kultury ży wciąż średniowiecze, jego wyobrażenia i przesąd jego mocno zakorzeniony klasowy egoizm. To po części tłumaczy, że po okresie renesansowym fermentów' tak stosunkowo łatwo poddała $ szlachta ponownie pod intelektualną suprema** kleru, że tak ciągle i chętnie karmiła się średni wieczną powieścią, anegdotą, fraszką, prymitn nym widowiskiem. Jej zainteresowania umysłów* rozbudzone przez renesans, reformację, humanhf a przede wszystkim przez silne i ciągle się odą; wiające fermenty społeczno-polityczne, przy kośd trzeciej ćwierci wieku uległy szybkiemu ogranicz Njr 43) niu, zacieśnieniu do walki politycznej i wyznani

wyjątkami

Jęj Życie obyczajowe przejmuje W spadku po sra płatając swoje wywody, obfitujące w szczegóły oiowieczu niektóre rysy rycersko-mieszczanskn utworów treści obyczajowej.