DSC00728 (2)

II. Sygnał losowy st*cjc>n»rwy « v,t^« >««m    ' whn* wni.v«i«< «**<»«*.••

a) /(^,x.rł = J ^ _tfi    ą* -v.v.t.*+rt» n •    - fkjąjt

•2. Dwa sygnały losowe Kit) *    iw    •• <-^r»»

(*■)** km-¹, |    *• Kljj ^

^d) | | (*(*>>(» r)~ M \r fv ,    • a v O    ».n

iMM

fj wśteiamm

I3. Dam jest dwuwejsc-tewt    *    * ckar»L»«vv*«T'<.v

prawdopodobieństwa s\ cnałw i \. ' u»> vwt« «UMb    wegpupeeliwi*"*-

*)/(>•)* f *'(»(*.\\w/\v>*^ 1*1    '•

i A^v s

d) /(y) = J    «» f(.v)    * ' •“ ^••-^r-

14. Na wejście sumatora p»d»« 4»«    bs«»e v • ■    I’*' ** <■    ^<apl

słuszna jest następująca taleńH>$c«ftM«Ki gęstość f»r«Fw4tnp#utrił*wewa

a) Ą})~ f /Ix. v)k?ok    b

d> /(3')=/(x>-;(v,)    ej

15.    Dany jest sygnał j| ’) »>si<f«awa> chwilowych tego sygnału opisuje tahła^w.

a) /(x)=— esp!-1 b> Hjri*rop i

o \ <x)    * /

e) /(x)g-yn onj -- 1

'J2xa _ 2tr )

16.    Dany jest sygnał w postaci sumy    sysnał*    hurmom; :*n^y    oguati    » -■■'*-‘^l,*^mir-1 -i¹    ^umuK-y

normalnego. Sy gnał ten charaktery suią actępapct w-łaszm*.-

a)    rozkład obwiedni sy gnału opisuje n.viład amuh'

b)    składowa śynfezowa i kwadmanwca .c^ wte są ssafyscy.i.rm; ~<k,~-'w

c)    moc składowe; kwadraiurową c^atida mmb s? *ntv» swibo 'i>o***

d)    moc składowej synłazowci obwiodą -.'**** s*ę połowic nuc¹ soanag -•-.•■-ł!'.

e)    rozkład wartości chwilowych >v cni** .ytsus: •A-iU. *-••. :

17.    Dany jest sygnał wąskopasmowy, stacjonarny. Mrmalt'    *    w*rti*w »: im i « k sr«»».- nu*.-* > w

paśmie B. Składowa stała tego sygnału wynos n X*wm**< ae«*»s. r» whfsMm■ .ew. chwilowych tego sygnału z zaznać teneem poszczególny;^-ł. k“-i i>nn«nm

18.    Dany jest sygnał w postaci swaty    sygnału    •"**»»*    ^v " '*•'    -zn; maruna

normalnego. Gęstość prawdopodahoemtw a th» edn «•» v» ;’»J* dte pnmipofha ;

rozkład:

a) rozkład Raylcigha bjroritad wv klada*: ry ctrcukuc swemu?r- ♦•dht kw. v ,WNŚhł #uMmc.rr-

19.    Sprawność kodu blokowego 7 («.łł IK

k    aMMiir¹ . .    .    ^

a) 17 = 1-- b) różnica p«męvl?> atagocu ciągu bndłwwjpr.z ąahąjw^i. tortoanweh c* r

n

d) zdolność kodu do korekcji i błędów    c* adołnos; kfttBi śe-atyliByMa * iłcuu-«v

20.    Rozkład wag kodu to:

a) maksymalna liczba jedynek wysadzająca w ci^a kooowiJir tmnmnmtea ł«:3t»Łsaty-Toi «. ciąci c) liczba jedynek i zer w ciągu kodowvm    d > iałcznosc łc^o¹* ;*ąps"* hBfe**>s& .nr '.^rasśs: ichnąę

c) zależność liczby ciągów kodowych o teg samą adłcęstesc. -c um^pi od wamsu: u: