DSC01150

Projektowanie korpusu rozpoczyna się od ustalenia wymiarów najniebezpieczniejszego przekroju korpusu (przekrój na wysięgu) korzystając z podanych wskaźników pomocniczych.

Rys. 5.24. Schemat korpusu prasy mimośrodowej wysięgowej

Dla korpusów odlewanych oblicza się wstępnie powierzchnię przekroju na wysięgu ze wzoru:

Fmln =

gdzie:

*min ~~ rotolmalny przekrój, mm*,

P_n — nacisk nominalny, kG, k — współczynnik podany w tabl. 5.3.

Tablica. SJ. Wartości współczynnika k przy ustalaniu minimalnej powierzchni

przekroju na wysięgu

Stosunek 7==

Typ korpusu    j    yF,

	0,80	0,90	1,00	1,12	1,25	1,40	1,60
Jednostronnie łożyskowany	1,12	1,18	1,25	1,13	1,40	1,50	1,60
1 Dwustronnie łożyskowany	1,00	1,06	1,12	1,18	1,25	1,32	1,40

Wielkość współczynnika k zależy od wskaźnika    ^w— ; gdzie w stanowi wysięg

VPn

prasy w mm.

Po ustaleniu powierzchni przekroju ustala się wymiary przekroju. Przykłady kształtów przekrojów stosowanych w prasach wysięgowych podano na rys. 5.25. Orientacyjne zależności w stosunku do wysięgu są następujące: h " (2—3,5) w — dla praB jednostronnie łożyskowanych bez przelotu w korpusie, h ■» (2,3—4) w — dla pras dwustronnie łożyskowanych.

Szerokość przekroju b wyznacza się ze stosunku — = 1,3—2. Z reguły jednak

b

wynika ona z konstrukcyjnych wymiarów łożyskowania i stołu prasy.

Grubość bocznych ścianek oblicza się z empirycznej zależności s = 0,09 ]/p_n przyjmując P_n w kG, otrzymuje się s w mm.

. a)

ii i

ni I i

I

[1 1

1 II

/	ii

-O i CU hzu

ES3 E±3

Bys. '5.'25. Kształty przekrojów korpusu w prasach mimośrodowych: a) korpusy odlewane, b) korpusy spawane

Przy kształtowaniu przekroju celowe jest, jak to pokazano na rys. 5.25, umieszczanie większych mas materiału w przedniej i tylnej części przekroju, co wpływa na podwyższenie momentu bezwładności.

W korpusach spawanych przyjmuje się powierzchnię przekroju w przybliżeniu 1,5—1,8 razy mniejszą niż w żeliwnych, co wynika z takiego samego stosunku modułów sprężystości do stali i żeliwa. W korpusach spawanych dąży się do stosowania blach możliwie jednakowej grubości.

Po ustaleniu wymiarów sprawdza się naprężenia w przekrojach I—I i II—II według poniższych wzorów: dla przekroju I—I

a _ ^pn^wicsi ^r    Ji

Pn^wh i

i

(5.2)

dla przekroju II—II

°r ⁼

gdzie:

P_n (w+x_si)    ₊ P_n

j₂.    Ę

P_n(w+X_si)h_g    P„

J_g    F_g    )

(5.3)

P_n — nacisk nominalny,    . .

o_r — naprężenia rozciągające, a_s — naprężenia ściskające,

to — ,vysięg czyli odległość od osi działania siły do ściany korpusu, x_s , x_s — odległość środka ciężkości przekroju od wewnętrznej krawędzi, hj, H — odległość skrajnej zewnętrznej warstwy przekroju od środka ciężkości przekroju, Jj, •/, — momenty bezwładności przekrojów,

F₈ —| pole przekroju oraz wartości F, J, x_s oblicza się znanymi metodami.

241

16 Prasy mechaniczne