DSC01174

ny płci, niektóre świadczenia z zakresu stomatologii, świadczenia z zakresu akupunktury oraz koszty leczenia za granicą.

Rozwój prywatnych, uzupełniających ubezpieczeń zdrowotnych wymaga w pierwszym rzędzie zmiany obecnie obowiązującego koszyka świadczeń powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, dostosowanego do ograniczonych możliwości systemu. Świadczenia wyłączone z powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego mogą się stać podstawą rozwoju systemu uzupełniających ubezpieczeń prywatnych, gdyż wiele osób wykupi polisę ubezpieczeniową na takie usługi z obawy przed ryzykiem i koniecznością ponoszenia pełnej ceny w momencie zaistnienia zdarzenia. Tego rodzaju ubezpieczenia doskonale rozwijają się we wszystkich krajach Europy Zachodniej.

Biorąc pod uwagę ograniczone w stosunku do potrzeb środki finansowe powszechnego systemu ubezpieczeniowo-budżetOs^^B niektóre świadczenia (nie wyłączone z koszyka usług) są trudno dostępne^, Teoretycznie należą one do świadczeń gwarantowanych przez system powszechny, jednak w praktyce często występują trudności w ich uzyskaniu (np. długa kolejka oczekujących na zabiegi chirurgiczne, ‘tyizyty u niektórych specjalistów).

Te ograniczenia w podaży niektórych świadczeń tworzą dodatkowy popyt w pewnych grupach społecznych na wykupienie ubezpieczenia uzupełniającego, pozwalającego na niezwłoczne uzyskanie danego świadczenia w klinikach prywatnych działających równoległe do systemu powszechnego. Stwarza to podstawę do oferowania przez zakłady ubezpieczeń polis obejmujących ryzyko związane z pokryciem kosztów świadczeń „równoległych”. Występuje wówczas zjawisko podwójnego opłacania składki - obowiązkowej na rzecz systemu powszechnego oraz dobrowolnej na rzecz firmy ubezpieczeniowej w ramach ubezpieczana uzupełniającego. Pacjenci mają wówczas wybór skorzystania albo ze świadczeń gwarantowanych przez system powszechny, albo dostępnych w systemie równoległym.

Ten rodzaj ubezpieczeń uzupełniających jest szczególna popularny w niektórych krajach Europy Zachodniej, np. w Wielkiej Brytanii, Hiszpanii i Francji. W Niemczech również około 8 min osób, mimo posiadania ubezpieczenia obowiązkowego, korzysta z tej formy dodatkowego ubezpieczenia prywatnegó w celu podniesienia standardu ^zyskiwanych świadczeń (ominięcie listy oczekujących, swobodny wybór lekarza, wyższy standard pokoju szpitalnego itp.).

Przy tego rodzaju ubezpieczeniach uzupełniających na ogół wysokość pokrycia ubezpieczeniowego jest nieograniczona. Wydaje się, że również w Polsce ten rodzaj ubezpieczeń dodatkowych zacznie się szybko rozwijać. Kolejną płaszczyzną stwarzającą szansę rozwoju ubezpieczeń uzupełniających mogą być wprowadzane przez władze dodatkowe opłaty i dopłaty ponoszone przez pacjentów w chwili korzystania z usług w ramach powszechnego systemu opieki zdrowotnej. Opłaty i dopłaty stanowią rodzaj franszyzy w postaci udziału własnego pacjenta. Jest to pewien rodzaj ko-asekuracji stosowanej w celu ograniczenia kosztów działalności poprzez przeniesienie części obciążeń finansowych z systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego na pacjentów korzystających ze świadczeń.

Osoby pragnące uniknąć ponoszenia ryzyka tego rodzaju kosztów będą mogli wykupić polisę ubezpieczeniową obejmującą pokrycie udziału własnego pacjenta przy korzystaniu ze świadczeń w ramach powszechnego systemu opieki zdrowotnej.

Obecne przepisy w Polsce dopuszczają stosowanie oficjalnych opłat i dopłat przez pacjentów w niektórych przypadkach, np.:

•    korzystania z usług szpitala o wyższym poziomie referencyjnym,

•    ponoszenia zryczałtowanych opłat za leki,

•    pokrycia kosztów zarówno wyżywienia, jak i zakwaterowania ubezpieczonego \v zakładach opiekuńczo-leczniczych, rehabilitacyjnych oraz sanatoriach,

•    pokrycia kosztów w zakresie zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze.

Przez wprowadzenie dopłat można uzyskać dwa cele:

1)    przerzucenie niektórych wydatków z kas chorych na gospodarstwa domowe, przez co zwiększyłby się strumień środków finansowych przeznaczonych na opiekę zdrowotną,

2)    zachęcenie ubezpieczonych do bardziej racjonalnego korzystania z usług opieki zdrowotnej.

Stanowi to podstawę do wprowadzenia prywatnych polis ubezpieczeniowych chroniących ryzyko opłat dodatkowych przy korzystaniu ze świadczeń systemu publicznego. Tego rodzaju ubezpieczenia uzupełniające są coraz popularniejsze we wszystkich krajach Europy Zachodniej.

W Polsce również w miarę szerszego wprowadzania oficjalnych opłat i dopłat pacjenta pojawi się popyt na tego rodzaju usługi.