DSC01333

2)    materiałów, półfabrykatów, produktów gotowych oraz to|^H objętych ewidencją i lości wo-wartości ową znajdujących się na temat strzeżonym — nie rzadziej niż raz na 2 lata;

3)    środków pieniężnych, krótkoterminowych papierów wartościoj wych, finansowych składników majątku trwałego, produkcji w fókij w tym także materiałów wydanych do produkcji lecz nie zużytych — na ostatni dzień każdego roku obrotowego;

4)    materiałów, półfabrykatów, produktów gotowych, których różnice inwentaryzacyjne mogą w sposób istotny wpływać na wynik finansowy jednostki, a także należności i zobowiązań — w kwartale kończącym lok obrotowy.

Inwentaryzację przeprowadza się również na dzień zakończenia działalności przez jednostkę oraz na dzień poprzedzający postawienie jej w stan likwidacji lub upadłości. W przypadku połączenia lub podziału jednostek, z wyjątkiem spółek akcyjnych, strony mogą w drodze umowy pisemnej odstąpić od inwentaryzacji.

Jeżeli na skutek sezonowości zaopatrzenia, zużycia lub sprzedaży mn zapasów składników jest najniższy w innym okresie niż w ostatnim kwartale roku obrotowego, to ich inwentaryzacja może nastąpić w miesiącu, w którym zazwyczaj najniższy jest stan.

Sposób przeprowadzenia inwentaryzacji zależy od tego, jakich składników ona dotyczy. I tak inwentaryzacja:

1)    środków pieniężnych w kasie, materiałów, środków trwałych, wyrobów gotowych, półfabrykatów, produkcji w toku i towarów (są to tzw. rzeczowe składniki majątkowe) polega na:

a)    ustaleniu w wyniku spisu z natury rzeczywistego stanu ilościowego i jakościowego tych składników,

b)    wycenie tych składników,

c)    ustaleniu i wyjaśnieniu ilościowych oraz wartościowych różnic między stanem rzeczywistym i księgowym.

2)    sald rachunków bankowych, należności, pożyczek i zobowiąż#! polega na:

a)    uzgodnieniu sald rozrachunków z kontrahentami,

b)    ewentualnym odpisaniu stwierdzonych różnic oraz dokonań^ właściwych zapisów korygujących;

3)    gruntów, trudno dostępnych oglądowi środków trwałych (np. instalacje podziemne), należności spornych i wątpliwych, a także flic

I wymienionych w pkt. 1 i 2 składników aktywów i pasywów (np.

■    fundusze, rozliczenia międzyokresowe) polega na:

[ a) porównaniu danych ksiąg rachunkowych z odpowiednimi doku-

I mentami,

I b) weryfikacji realnej wartości tych składników.

I Inwentaryzację rozrachunków, rozliczeń i funduszów przeprowadza

■    personel działu księgowości, pod nadzorem głównego księgowego.

■    Inwentaryzacja rozrachunków polega na tym, że wierzyciel wzywa 1 dłużnika do potwierdzenia na piśmie zgodności salda, wyspecyfikowane-i go pozycjami składowymi. Jeśli wierzyciel nie wystąpi z wezwaniem do I potwierdzenia salda, obowiązek ten spada na dłużnika. Jednostka i wezwana do potwierdzenia salda powinna potwierdzić jego zgodność lub I zgłosić pisemne zastrzeżenia. Nie zgłoszenie zastrzeżeń jest traktowane I jako potwierdzenie salda. Jednostki nie mają obowiązku uzgadniania

■    między sobą sald zerowych.

Inwentaryzacja funduszów polega na sprawdzeniu prawidłowości I zapisów dokonanych na kontach funduszów i ich zgodności z obo-I wiązującymi w tym zakresie przepisami.

Przygotowanie i przeprowadzenie inwentaryzacji rzeczowych skład-I ników majątkowych jest z reguły powierzane specjalnie powołanej | komisji inwentaryzacyjnej. Do zadań tej komisji należy:

a)    przygotowanie inwentaryzacji;

b)    dokonanie spisów z natury rzeczowych składników majątkowych;

c)    ustalenie przyczyn powstania różnic inwentaryzacyjnych;

d)    postawienie wniosków co do sposobu rozliczenia różnic inwentaryzacyjnych.

Komisja inwentaryzacyjna powołuje:

1) grupy spisowe (zespoły spisowe), w skład których wchodzą:

a)    znające przedmiot spisu osoby (co najmniej dwie) ustalające ilość i ewentualnie jakość spisywanych składników majątkowych; spisy powinny następować w obecności osób odpowiedzialnych za powierzone im środki, co chroni przed późniejszym kwestionowaniem poprawności spisu;

b)    pracownicy pomocniczy, których zadaniem jest np. przenoszenie spisywanych składników;

c)    rzeczoznawca, który rozstrzyga np. sposób obliczania ilości danego składnika majątkowego w wypadku, gdy ścisły pomiar nie jest możliwy (zwały węgla, złomu, zboże w spichlerzach);