DSC01395 (2)

oni po grzechu także zostali strąceni w omamienie, udręki i śmierć. Taki sprawiedliwy wyrok wydał Bóg, najwyższy rządca świata, w tym celu, aby od początku w samym narodzeniu człowieka objawiła się sprawiedliwość karzącego, a w jego dalszych losach miłosierdzie Odkupiciela. Pierwszy człowiek, tracąc szczęście, nie został pozbawiony płodności. I jego potomstwo, chociaż cielesne i śmiertelne, mogło stać się swojego rodzaju pięknem i ozdobą ziemi. Natomiast gdyby płodził dzieci lepsze od siebie, nie byłoby sprawiedliwości. Lecz aby każdy mógł odnieść zwycięstwo nad cierpieniem, na które zasłużył rodząc się w odwróceniu od Boga, trzeba było, żeby na drodze powrotnej znalazł Boga, który by nie tylko nie przeszkadzał jego dobrej woli, lecz jeszcze wspomagał ją. I w ten sposób także Stwórca wszechrzeczy pokazuje, z jaką łatwością człowiek, gdyby był chciał, mógł utrzymać stan, w jakim został stworzony, skoro jego potomstwo zdołało pokonać warunki, w jakich przyszło na świat.¹

Pochodzenie dusz ludzkich a grzech pierworodny

56. Następnie, jeżeli Bóg stworzył jedną duszę, od której pochodzą dusze wszystkich rodzących się ludzi, kto może powiedzieć, że nie zgrzeszył wtedy, kiedy zgrzeszył tamten pierwszy człowiek? Jeżeli zaś dusze powstają odrębnie w każdym rodzącym się człowieku,¹ nie można

215

1

   Augustyn, w odpowiedzi na zarzut wprowadzony wyże) (53). słusznie podkreśla brak wszelkiego związku między grzechem pierworodnym a płodnością fizyczną, dając do zrozumienia, te pozbawienie tej zdolności przyrodzonej byłoby nieuzasadnioną karą. a z drugiej atrony pi a rodzice ‘ nie mogli zrodzić potomstwa moralnie lepszego od siebie. Duchowe odrodzenie potomstwa Adamowego wskutek wspomożenia go prze¹ Boga dowodzi. te prarodzice mogli tetwtej zachować swe przywileje, nil Ich dzieci naprawić grzech tychże. Por. C. Boyer, dz. cyt. ¹44.